De Spiekers

Heerlijk weekje vakantie achter de rug in het Landal Green Park Natuurdorp Suyderoogh! *Klik*
In ons huisje met sauna, zonnebank, bad en open haard is het heerlijk relaxen en veel lezen! Jammer genoeg kan je nooit lang rustig zitten zonder dat iemand de boel afbreekt (zie achter Christiaan hoe Arend de Zwitsal doekjes één voor één uit de verpakking plukt en over zijn schouder weggooit).

Er was helaas alleen een bad voor ons, Bette moest het doen met de gootsteen…

Opa en oma zijn nog een middag langsgeweest:

Heerlijk gewandeld en de uitkijktoren beklommen, kijk toch eens wat een Oetzichtje:

En ook waren er pannenkoeken, smullen!

We hebben dus erg genoten, en dit park is zeker een grote aanrader!

Maar weer eens naar Termunterzijl afgereisd!
Deze keer kon Arend zélf mee lopen. Hij heeft alle schapen achterna gezeten en heel hard “bwff!” geroepen. Hier zien we Arend op de dijk met links een klein stukje Dollard en rechts het kerktorentje van Termunten.

Arend kent twee dierengeluiden: “bwfff” (kort en krachtig uitgestoten) en “aaaaaaauuoeoeoeoeoew” (zeer langgerekt en eindigend in sterk getuite lippen). Het eerste is een samenvoeging van “woef” en “boe”. Hierachter zit dat zowel koeien als honden (dat wil zeggen, Arends knuffelhond en Sonja) in Arends wereld zwart-wit gevlekt zijn. De ene keer zegt zo’n beest “boe” en de andere keer “woef”, dat is toch ook verwarrend! Het tweede geluid is Arends versie van “miauw”. Als alle beesten nou gewoon één van de twee zouden doen, was de wereld een stuk simpeler!

Hier nog een mooi plaatje van Arend met schapen en het kerkje. Dat kerkje stamt uit 12~~ en is gebouwd op de turfstenen fundamenten van een kerkje uit 11~~! Oud, dus.

En hier nog gewoon een grappig plaatje van vanochtend.
Arend wilde de blokjestrommel gebruiken als opstapje naar de tafel, maar je wordt niet veel langer als je er IN gaat staan. Dus.

Met z’n allen in de tuin! Ik ben eigenlijk aan het schoffelen, maar neem af en toe een fotopauze…
Hier helpt Arend zijn vader. Hij analyseert een berg zand.

Daar gaan de aardbeienplantjes!
En check Arends broek ook even, zwarter dan zwart.

Ja als jullie denken dat er nu een enorm schattige foto verschijnt van een breeduit lachende Bette, hebben jullie het helaas mis.

Ga toch weg met die stomme camera:

Ik ga toch lekker een raar gezicht trekken:

En dan druk je nét te vroeg op het knopje:

Of net te laat, of andersom, daar wil ik af wezen:

Nou, dit lijkt er dan toch echt op!

We hebben voor Arend dikke, niet-giftige potloden aangeschaft zodat hij zijn creatieve talenten he-le-maal kan ontplooien. Hij vond het erg leuk:

Toen mama terugkwam van de WC vond ze Arends kunstzinnige uitspattingen iets minder leuk:

En het zal je tegenvallen hoe moeilijk die bagger weer van zo’n stoel af te krijgen is. Aan de andere kant, het had ook de muur of de vloer kunnen zijn dus dat is geluk! Moraal: toezicht houden op het tekenen. Binnenkort kunnen de opa’s en oma’s vast wel eens een echte Arend verwachten!

Heerlijk met z’n allen naar het Zuidlaardermeer!
Arend en papa bij het water:

Regen, spatwater, zand, wind en snot: super!

En mama en Bette waren ook mee inderdaad! Sta ik ook eens met allebei de kids op de foto (ahum):

Zondag 1 oktober werd onze dochter gedoopt!
(Inderdaad, dit schrijf ik niet echt op tijd… sue me)

De Heilige Doop is een serieuze zaak, we luisteren hier naar wat we beloven:

Hier dominee Van der Scheer met Bette:

En hier het feestvarkentje in het middelpunt van de familie in haar mooie lapjesjurk:

For the record: de gozer naast oma Betty is niet Christiaan en ook geen broer van Christiaan, het is Wouter, de man van Jacolien. Chris en Wouter worden regelmatig voor broers aangezien.

Zegt je vader: het is net die ene dikke, kale vrouw die altijd van die enorme gewaden draagt, kom hoe heet ze ook al weer… ehm, bedoelt meneer soms Sugar Lee Hooper?? Ja dus. En bedankt pap!

Enfin, een prachtige dienst was het. Wij zijn zeer tevreden! Ds. Van der Scheer had dan ook alles uit de kast gehaald voor deze twee uur durende happening. Was ik even blij met het extra kussentje wat zich nog op mijn achterste bevindt!

Een hele eer: Arend en ik zijn gevraagd of wij op de foto willen in de borstvoedingsagenda van 2007!

Toen ik hem nog voedde heb ik een keer een foto geplaatst op een forum met als onderwerp: rare plaatsen waar jij gevoed hebt. Gisteren werd ik per mail benaderd of ze m’n foto mogen gebruiken voor de agenda. Prima natuurlijk!

Dit is het plaatje:

Gemaakt op het Paterswoldsemeer, Chris MOEST ergens iets verstellen (of zo) dus dat was voor mij even flink multitasken. Arend trok zich er vooral niets van aan!

Nog één blogje dan om het af te leren… ;-)

Dit is onze trots van het moment, de dubbele kinderwagen!
Het is eigenlijk een tweeling-buggy, dat wil zeggen er kunnen twee wiegbakjes en twee buggy-zitzakken op, maar met een beetje prutsen kun je er ook één wiegbakje en één zitzak op bevestigen:

Superhandig dus als je eendjes wil gaan voeren met een baby en een peuter! Arend kan ook wel zelf lopen maar rent zomaar de weg op als je niet oplet, gaat op de stoep zitten als het hem niet aanstaat (bijvoorbeeld als je z’n hand wil vastpakken omdat er een auto of een loslopende herdershond aankomt) of loopt 180 graden de andere kant op dan jij. Al met al ben je sneller bij de vijver als je hem even duwt.

We krijgen hiermee trouwens een hoop bekijks van andere jonge ouders. (“Hee, dát is handig!”)

Check ook het mandje voor het brood voor de eendjes!

Jaja, het Beckvam-krukje. Heel handig voor moeders die net niet bij de bovenste plank van het Ivar-kastje kunnen (raad eens wat onze favoriete woonwinkel is), en ideaal voor kinderen van anderhalf.

Multifunctioneel in te zetten als autoracebaan:

zitplaats:

en opstapje naar interessante plekken als de speeltafel. Dat was trouwens eigenlijk net niet de bedoeling…