De Spiekers

Tja, beetje veel Bette in deze serie, maar er valt ook wel erg veel over haar te vertellen ineens! Onze dame is echt een kleine tante af en toe. Als iets haar niet zint krijg je het luid en duidelijk te horen! Eén van de dingen waar Bette héél duidelijk in is: als Arend iets te eten krijgt, wil ik OOK!

Krijgt ze het niet, of niet direkt, dan wordt er met armpjes gezwaaid, gilletjes worden geslaakt en wanneer dit geen effect heeft gooien we het hoofd in de nek en krijsen.

Arend banaan? Bette banaan!

Arend een stukje stokbrood? Bette brood!
(Wat nou, tot een jaar mag ik officieel nog geen volkoren graanproducten? Wat nou, lekker korstje bruinbrood? Bah! Ik wil óók Boulognestokbrood! En denk maar niet dat ik niet doorheb dat er nog wat op het aanrecht ligt.)

Arend peer? Bette peer!

Het onvermijdelijke gevolg van al dit geknabbel zien we hieronder:
Ons Michelinvrouwtje, ook wel Betje Big of onze kleine Boeddha genaamd.

Jahaaa, eindelijk kunnen wij ook eens opscheppen over ons voorlijke kind.

Hier zien we Bette nog wat moeilijk kijken naar een weerbarstig stukje peer:
(Arend kijkt trouwens vreselijk blij de camera in)

Maar hier heeft ze al door hoe ze zo’n klein priegelstukje het beste kan benaderen: tussen duim en wijsvinger! De beroemde pincetgreep die ze pas met 15 maanden hoeft te kunnen uitvoeren!

Een groot applaus voor onze knappe dochter graag!

Gezellig samen spelen met de sleutelbos van opa en oma!

Twee seconden later zie je Arend weglopen met de sleutelbos en Bette in huilen uitbarsten over zoveel onrechtvaardigheid. Maar hier lijken het toch twee voorbeeldige engeltjes!

Onze Bette is een nieuwsgierig Aagje. Ze wil ALLES zien en weten wat er om haar heen gebeurd, en als het even kan er aan meedoen.

Als ze in haar wiegbakje ligt te slapen (het past nog NET, en als je haar boven legt maakt ze Arend wakker) en ze wordt wakker omdat ze je in de buurt hoort rondscharrelen, dan zie je het volgende:

Loop je dan naar haar toe om haar weer in slaap te krijgen, dan zie je dit:

Zie daar maar eens weerstand aan te bieden, en haar dan NIET oppakken en knuffelen!
Nog geen jaar oud en dat gaat al volledig met ons aan de haal. Kan nog wat worden!

Arme Arend, zijn billetjes waren zooooo rood!
Rauw ei op smeren hoorde ik al.
Dat leek me nou toch weer niet zo’n heel goed plan, dus maar onze toevlucht genomen tot een ander huismiddeltje: buitenlucht!

Dus, niet zeuren, dik vest aan en met de blote kont de tuin in.

Tja, sine qua non? Zijn luieruitslag is wel over!

Nanne schoot deze toevalstreffer.

Synchroniciteit lijkt mijn handelsmerk te worden!

Koprol!

Hiep hiep hoera, groot feest! Arend is twee jaar oud! Dat werd natuurlijk groots gevierd met een “soesjestaart” die binnen de kortste keren op was:

En het kado: een prachtige keuken! Arend vond het direkt geweldig, VOORAL de kastjes die hij open en dicht kon doen. Dat mag met de andere kastjes in de keuken uiteraard niet.

“Opuh… diet!” (x100)

En inderdaad, eigenlijk is het aanrechtblad nog ietsje te hoog voor Arend.
Niet bepaald een ergonomische werkhoogte. Hij zal er vanzelf wel ingroeien nemen we aan…

Gelukkig zijn er behalve koken nog talloze andere activiteiten die je in een keuken kan ondernemen. Zoals het teiltje uit de wasbak halen en dan “boe” in het gat roepen. Of je pollepels en potjes en pannetjes erdoor gooien. En niet te vergeten: eindeloos aan de knoppen van het gasstel en het oventje draaien. En alle onderzetters afpakken en in het kastje verstoppen. En het aanrecht “momakuh” als mama ook net staat te boenen. Dat is wel heel erg leuk!

Bij zo’n groot verjaardagsfeest horen natuurlijk… spekpannenkoeken!
Moeders aan het bakken:

(ga toch es uit m’n gezicht met die camera)

En ja, als je dan zo’n mooi keukentje hebt moet je natuurlijk meebakken!
Dus een plakje nepham in de pan en bakken maar!

Moeder en zoon samen aan het pannenkoeken bakken:

En het smaakte heerlijk! Met als toetje vanillevla met vruchtjes. Kan niet beter!

Daarna een uitgebreide badsessie omdat kind 1 onder de stroop, vla, boter en ranja zat, en kind 2 een diarree-aanval kreeg. Blijkbaar werd de geprakte peer even wat sneller verwerkt dan de bedoeling was. Ze zal er vanzelf wel aan wennen… :-)

Op 20 februari werd onze dochter zes maanden oud! Hiep hiep hoera!
Een echte mijlpaal want tot en met vandaag heeft Bette alleen geleefd op “mama”, eerst in de buik en later van de borst. En in die tijd hebben we het volgende bereikt:

Luiers toen en nu

Dit was de eerste romper, toen ook nog te groot!
Je kan het je toch niet meer voorstellen.

En ja, het is zo ver!
Aangezien Bette al een paar dagen het eten werkelijk uit onze mond zat te kijken hebben we maar niet langer gewacht met het eerste hapje geprakte peer. Hap!

Ze vond het geweldig! Alles kwam direkt weer naar buiten, daar niet van, maar wel steeds meteen met de handjes erbij om de boel zelf in haar mond te stoppen. Nog een paar keer oefenen, dan blijft er ook vast wel iets van binnen…