De Spiekers

De vriendin van Janwillem, Jiska, komt uit Groningen gefietst (Janwillem had de auto namelijk mee) en kan direkt beginnen met het aanmaken van de barbecue. Met een complete pot brandpasta kwam het vuurtje snel op gang maar stonk wel een beetje naar petroleum. Duurde een kwartiertje, toen was het weg en waren de kooltjes prachtig grijs en ready to BBQ!

De mannen waren alleen nog niet klaar met hun gigaklus. Dus hebben we de karbonades maar vast erop gelegd. En daarna weer eraf gehaald want ze dreigden te verbranden en het dak was nóg niet klaar.

En de salade is ook al klaar, de tafel gedekt, de kinderen liggen op bed en het bier staat koud.
Dan gaan we maar aan de rosé…

Want met z’n vijven aan een huisje klussen is helemaal niet handig! Helemaal niet hoor!

En na de barbecue in de zwoele late avondlucht nog een paar plankjes timmeren… zie ook Harro tussen blokhut en klimop:

Tegen de avond verscheen Janwillem. Hij is verstandig en bestudeert eerst goed de gebruiksaanwijzing. De kinderen zijn inmiddels ook weer thuis en Bette heeft zichzelf tot opzichter uitgeroepen met assistent Dolly.

En met deze well-informed aanwinst gaat het ineens hard: het dak zit er bijna op!

Zo, de laatste spijkertjes worden erin geslagen.
Harro is trouwens ook nog steeds hard aan het meehelpen maar zit nu geloof ik IN het huisje.

Dus, onze schuur puilt uit van de allerhande meuk, zo erg dat je er niet doorheen kunt lopen. Je kunt vanaf de hal ongeveer tien centimeter de schuur in, en wegbrengen van oud papier moet dus met een soort hink-stap-sprong. Vanuit de tuin kun je iets verder de schuur in, ongeveer dertig centimeter in twee richtingen, net genoeg om Arends driewieler te pakken maar te weinig om zonder halsbrekende toeren de schoffel, hark, fiets of heggeknipschaar te bemachtigen.

Bovendien zijn rondslingerende reservestoelen, oude fietsen, surfplanken en bakstenen ons (met name mij) een hevige doorn in het oog.
Ergo: wij hebben een tuinhuisje nodig.

Tuinhuisbouwpakket aangeschaft, en om het een beetje efficient in elkaar te zetten heeft Christiaan een heus blokhut bier&bratwurst; feest georganiseerd als lokaas.

De eerste die erop af kwam was Harro:

Gelukkig, Harro heeft nog kunnen ontsnappen voordat hij werd ingetimmerd.
Hier denken de heren duidelijk over een moeilijk probleem:

En hier heeft Christiaan het blijkbaar opgelost:

Wordt vervolgd….

Bette kan handjeklap! En ze vindt het geweldig! Iedere keer als Arend van de glijbaan komt applaudiseren we voor hem, dan vindt hij dan weer geweldig.

Echt zo leuk! Big Smile:

Arend er ook bij:

En Bette ziet haar kans schoon: mama zit even niet op te letten!
Lekker even friemelen aan dat leuke frutseldingetje…

Zal ik? Mama heeft toch niks door… Hap!

In elk geval erg gezellig in de tuin! Geef ons maar de zomer…!

Binnen, samen met de duplo!
Als wij Arend voldoende aanmoedigen mag Bette meestal ook wel met een blokje spelen.
Hier kruipt Bette zelf maar naar de blokjeston. En Arend kijkt net toevallig naar de camera, dus krijgt ze geen “nee Bette lego mij!” te horen.

Soms wil Arend ineens juist wel al zijn blokjes met Bette delen. Dan gooit hij een heleboel blokjes en meuk op haar.

Maar het mooist blijft toch buiten spelen. Wij hebben voor Arend een echte “bijaan” aangeschaft! Hij was direkt niet meer te houden toen hij ‘m zag en wilde uiteraard direkt naar buiten ook al regende het:

Een zeer geslaagde aankoop!

Vakantie is vakantie. Is ontspannen, relaxen, uitrusten, genieten.
Hier een dametje dat niet snel burned-out zal raken:

Tja, een beetje een laat blogje maar ik was te lui om de foto eerder te downloaden van m’n gmail…

Op koninginnedag kwamen Wouter en Jacolien bij ons langs en uiteraard moesten we ook even het durrep in om van alle festiviteiten te genieten.

De topattractie was toch wel een zeer goede (zeiden de heren tenminste, ik heb er geen verstand van) Hazes-imitator. We hebben niet lang genoten van zijn zoetgevooisd stemgeluid (h’m, h’m) want er was veel te veel lawaai voor de kinderen. Veel te veel echt. Onverantwoord gewoon. Dus moesten we snel doorlopen ;-)

Beide mannen droegen onze kinderen in de draagzakken:

En zie ook Arends kroon (die hij nog steeds elke dag eventjes op wil), mooi Oranje Boven of niet!

Nog even een paar leuke plaatjes voor de grap.

Hieronder zien we Arend, die probeert over het traphekje de tuin in te klimmen.

Arend haalt graag halsbrekende toeren uit, zo klimt hij via een stoeltje op zijn keukentje om allerlei rommel van de plank te pakken, hij klautert zelf op onze geïmproviseerde commode waarbij hij de laden als traptreden gebruikt, hij klimt via de rugleuning op de bank en ga zo maar door. (Zien wij hier een gelijkenis met oom Nanne? Nee! Waarom niet? Arend heeft nog nooit iets gebroken!)

Hieronder staan Bette en Judea (het zoontje van Jaap en Majella van Bemmel, inderdaad het broertje van Bas) met Arend op de achtergrond. Jaap heeft ons (lees: Christiaan) geholpen met het aanleggen van de elektriciteit op de Nieuwe en Verbeterde Zolder.

En dan nog een fotootje van Antje met de kidz in het zwembad van Texel.
Heeft Bette niet een prachtig badpakje aan?

Heerlijk weekje vakantie op Texel gevierd met het laatste weekend overlap: opa en oma Spijker hadden ook een huisje 200 meter verderop. Genieten!

Uiteraard heeeeel veel gewandeld. Hier ons eerste uitstapje richting het strand! Het waaide nogal zoals jullie hier zien.

En hier zien jullie dat ook, Arend en mij met de wind in onze haren en de woeste zee op de achtergrond. Mooie draagzakgeval is dit he? Je voelt bijna niet dat je een jochie van twee-en-een-half achterop hebt! Totdat je een wandeling van ruim een uur maakt omdat je ten eerste denkt dat de afstand naar Strandpaal 17 wel meevalt vanaf Strandpaal 19, en je ten tweede je doel (namelijk je schoonfamilie) mist omdat zij over het strand terug, en jij door de duinen heen loopt. Pfoei! Maar een leuke foto heeft het wel opgeleverd:

En dit is ook al zo’n successtory:

We wilden een eind gaan wandelen in de Sluftervallei, maar het STORMDE echt ongelofelijk, dus schuilen we hier langs een rij duinen (achter mij). Het was wel erg mooi! Door alle indrukken is Bette hier in slaap gevallen op papa’s brede torso:

Dus: heerlijk gewandeld in de Texelse natuur. Het was erg gezellig!

Eindelijk gelukt, op oma’s 89e verjaardag vier generaties dames!

Van links naar rechts (van oud naar jong):
Overgrootmoeder Antje
Oma Betty
Mama Antje
Bette

Hier in de tuin van Henk (broer van Betty) en Sieuwke.