Deze blog behoeft wellicht enige inleiding.
Mijn oma die in Onstwedde woonde, en dit jaar is overleden, had in haar woonkamer een familieboom staan. Een houten geraamte met houten rondjes eraan en fotootjes daar op geplakt, uiteraard als stamboom gerangschikt. Eens in de zoveel tijd moesten de familieleden een nieuw fotootje aanleveren voor de boom en de traditie werd geboren eens per jaar bij Harmke en Onno met zijn allen te gaan fotoschieten.
Nou wil het geval dat onze familie niet zo bijzonder fotogeniek is. Sterker nog, een fatsoenlijke foto van één van ons maken is echt een huzarenstukje. En toen na de zoveelste mislukte sessie zei Onno: we kunnen wel een tweede boom maken met de mafste foto’s erop, de debielenboom! Dit bleef een gevleugelde uitdrukking en van ieder feest en elke bijeenkomst kon zo de helft van de foto’s naar de debielenboom.
Nu oma er niet meer is lijkt aan deze mooie traditie een einde te komen en dat is jammer. Vandaar, gepresenteerd op de Spiekers, de debielenblog!
De foto’s die ik hiervoor heb gebruikt zijn gemaakt door Nanne.
We beginnen bij de minst erge, Geert doet dit namelijk expres en heeft daarom slechts de poedelprijs bemachtigd in de debielenblog.
Christiaan is overduidelijk al wat beter geïntegreerd in de familie:
Dan Wilma, er staat een prijsvraag open wat betreft ze hier probeert aan te duiden.
Onfatsoenlijke antwoorden zullen worden gedelete.
En langzaam komen we in de hogere regionen. De jury vindt het jammer dat het voor de hand liggende draadje kwijl ontbreekt, dat had de voorstelling toch echt compleet gemaakt. Desalniettemin sleept Nanne een zilveren medaille in de wacht.
Maar de hoofdprijs gaat overduidelijk naar ondergetekende.
Ik kan mij niet meer herinneren dat deze foto gemaakt werd, wel dat Ilse naderhand mompelde dat “Antje er weer elegant op staat”. Dit mag een understatement genoemd worden.
Zo af en toe zal ik proberen een update van de debielenblog te laten verschijnen, hopelijk niet alleen met foto’s van mezelf.
