De Spiekers

De loopauto die Arend kreeg voor zijn eerste verjaardag is nu toch eigenlijk wel te klein voor hem. Voor Bette is hij echter geknipt! Probleempje: ze gaat alleen achteruit.

Maar hoe kan dat nou? Joepie, ik ga ineens vooruit! En hard ook!

Een verstekeling!

Maar wel één die meehelpt vooruit te komen…
En zo liepen ze gezellig samen de kamer door. Eigenlijk is de auto voor buiten maar ach… ‘t was slecht weer… en ze hadden het zo leuk…

Zo hoort een relaxte zondag eruit te zien…
Koffie, en een krantje!
Natuurlijk moet Arend dan ook meedoen, aan zijn eigen tafel met zijn eigen krant (“Alent ikke mij ook kantje leesuh?” – je kunt nooit genoeg benadrukken dat het om jezelf gaat) met zijn eigen kroon (“ikke mij Alentekoon!”) die hij op de creche heeft gemaakt voor koninginnedag en die nog uitstekend functioneert.

Gezellig!

Ik kan natuurlijk een heel verhaal gaan schrijven, maar eigenlijk spreekt dit plaatje voor zich:

We hebben het héérlijk gehad, gevaren van Harlingen naar Makkum, weer naar Harlingen, Terschelling, Texel, Den Helder, Terschelling, Harlingen. En Den Helder – Terschelling niet binnendoor, maar achter de eilanden langs!

Tussendoor natuurlijk heel veel geoefend: peilen, en dan positie bepalen, (nee, de GPS mag NIET aan), honderd keer aanleggen in akelige kleine haventjes met heel veel wind (ja, TUSSEN die twee antieke witgeverfde houten platbodems!) opkruisen in smalle vaargeul (inderdaad, als je de lijn van de rode tonnen niet goed in de gaten houdt lopen we vast) en zo nog een heleboel.

De kinderen niet eens zo erg gemist, behalve om acht uur ‘s avonds als we ze gingen bellen! Maar: ook die hebben het heerlijk gehad met opa en oma als oppas aan huis. En het volgende doel de oversteek naar Engeland!

Jaloers?
De Zeezeilers van Marken!

Bette was jarig, en als verlaat cadeautje kreeg ze van Kirsten, Franke, Lars en Stijn een poppenbedje! Mooi van hout, perfect voor Milly en Dolly. En nee, die namen hebben wij niet bedacht. Stonden op de verpakking ;-)

Maar ja, zo’n leuk bedje, daar leg je geen pop in. Die kan ook wel op de grond zitten.

En dan dit:

Mama wilde even kijken of Bettes muts nog een seizoen mee zou kunnen. Vorig jaar was hij namelijk nog te groot. En ja, hij past nu prima! Toen moest de muts eigenlijk weer af, het was tenslotte 20 graden. Vergeet dat maar. Mevrouwtje heeft de hele verdere middag met haar muts opgelopen.

‘t Staat haar wel erg schattig moeten we maar denken…

Ja, dan moet er natuurlijk ook een filmpje van Arend komen.
Hier zingt Arend zijn favoriete liedje: “owiefantje”.

Op de wijs van “altijd is Kortjakje ziek”:
Olifantje in het bos,
laat je mama toch niet los!
Anders raak je de weg nog kwijt
en dan krijg je reuze spijt
Olifantje in het bos
laat je mama toch niet los!

Of, in Arends versie:
owie fantje inne bos,
laatje mama tokj nie los!
Anne raaktje weggo kijt,
(enna kjijgje jeuze pijt!)

of, zoals in deze film: corrigerend optreden tegen Bette,

owie fantje inne bos
laatje mama tokj nie los!

Bette loopt!

(En Antje kan filmpjes uploaden!)

Bette had voor deze opname meer zin om de afstandsbediening van de televisie op te eten dan haar kunstje uit te voeren, maar toch laat ze duidelijk zien wat ze kan!

Goed he?!

Al maanden mag Arend elke dag voor het slapen gaan even “plassen”. Daarna zélf doortrekken (dat is het leukste). En vanavond kwam er voor het eerst echt een plas! Goed zo Arend!

Bette werd één! De grote dag was 20 augustus, maar toen waren we met vakantie. Het weekend ervoor hebben we daarom een familiebijeenkomst georganiseerd om de verjaardagen van Bette en Antje (16 augustus) te vieren.

Bette is enorm verwend met een paar prachtige boerderijbeesten (hier Nannes blipfoto van de boerderij-olifant), een luikjesbijbel, een houten rups, kleren en een mooie houten poppenwagen met een popje.

Hier de poppenwagen:
(kennen we deze grap trouwens niet al? Klik!)

Verder hadden we de loopauto van Arend tevoorschijn gehaald, eigenlijk voor Arend maar die wordt er toch wel echt te groot voor. Dus Bette klom erop. En onze kleine acrobaat ging er direkt maar op staan. Op een gegeven moment stond ze zelfs rechtop met haar handen los! Daar is echter geen foto van omdat papa in paniek toeschoot om Bette op te vangen ;-)