De Spiekers

Eigenlijk mag Bette niet in het speelgoedkastje graaien, maar deze keer is het voor een goed doel:

Wat een heerlijkheid dat dit toestel zo snel afdrukt! Bij ons andere cameraatje had Bette al bij mij op schoot gezeten aan de lens te peuteren voordat het ding eindelijk “klik” deed.

Achterkant en voorkant met koksmuts:

En om eerlijk te zijn: uiteraard bevatte de oefenserie “Bette” ook nog een aantal wanstaltige exemplaren met gigantische, onscherpe, zwaar overbelichte Bettehoofden op de voorgrond en haarscherpe houten fornuisknopjes op de achtergrond maar die heb ik er maar uitgelaten ;-)

Hoera en halleluja.

Na maanden martelen met een compactcameraatje die in terminale toestand verkeerde (niet aan willen gaan, niet willen “knippen”, plotseling uit gaan, batterijen die geverifieerd vol zijn leeg vinden, spontaan in- en uitzoomen), na veel wikken en wegen (nemen we zo’n groot ding wel mee? kunnen wij wel omgaan met al die ingewikkelde functies en instellingen en lenzen enzo? kan het voor ons amateurs wel uit om zo’n duur toestel te kopen of maken we onszelf een beetje belachelijk?) hebben we de knoop doorgehakt, en dit is ‘m geworden:

Vol trots presenteren wij ons nieuwe fototoestel, de Canon 400d!

We zijn er heel blij mee!
Dus, als we de fase voorbij zijn waarin we alles op volautomatisch zetten en de camera alle instellingen laten bepalen zullen hier de ware hoogstandjes van kinderfotografie worden geplaatst ;-) .

Leuke vervolgvraag voor de geek-test die Nanne onlangs postte:

If this girl were of mixed blood…

…and her mother were human, her father would be:

a) Romulan
b) Klingon
c) Cardassian
d) none of the above
e) either b) or c)

But since her father is human as well, she must have…

…fallen off her brother’s chair while mom was rinsing dogshit out of her gloves.

Tja.
Het ziet er vrij dramatisch uit maar ze lijdt er niet erg onder. Toch maar weer stevig in het tuigje voorlopig…

Christiaan had dienst (overgenomen van een collega die graag met z’n kinderen wilde gaan lampionnetje lopen… o ja dacht Chris, dat is ook zo…) dus Antje ging met Kirsten, Lars, Stijn, Arend en Bette langs de huizen!

Eerste stop: Franke, die niet achter de deur stond met een mandje snoep maar een fototoestel!

Let ook even op de prachtige zelfgemaakte lampions waar papa een avond op heeft zitten zwoegen.

En daarna op pad, de twee kleintjes in de dubbele buggy en de mannen voorop!

Ze vonden het prachtig, en de moeders hebben vooral heel hard gezongen. Lars kende alle liedjes maar wilde alleen zingen als er geen vreemde in zicht was en Arend gilde er voornamelijk doorheen (maar wel heel enthousiast). En wie kregen alle snoep? Juist! Het is oneerlijk verdeeld in de wereld.

Laten we er maar geen blipserie van maken, dan stellen we ons bloot aan hoon (blip-blop-flop) maar we wilden toch wel even onze kerstboom laten zien. Arend vond ‘m prachtig! “Ooooh! Wauauauw! Datte mooi! Mooie boom!” En Bette iets minder welbespraakt maar wel heel enthousiast eromheen rennen en gillen “boom! boom!” (en ballen uit de boom proberen te trekken…).

Poging één: let vooral ook op de lekkere chocolade- en koekkransjes! En die baardige figuur die daar ongeveer in het midden hangt, dat is niet de kerstman, niet Sinterklaas en zelfs niet opa, Arend benoemde hem direkt als “Noach”. Tja.

Voor de tweede poging toch maar de pianokruk weggehaald:

En dan nog één vanuit de andere hoek maar die was zonder flits mislukt:

Uit al deze plaatjes moeten jullie toch een idee krijgen van onze prachtige boom!

“Wat Bette kan, kan ik ook!” dacht Arend.

Het is hier krap, maar wel gezellig!

En zoals altijd doet ook hier goed voorbeeld goed volgen.

Eén kind in het keukenkastje en één in de oven.

De laatste tijd mag pop Dolly zich ook in hernieuwde belangstelling verheugen. In plaats van ballast in de buggy is ze nu “Alentebaby”. Jurkje aan, jurkje uit (en Arend kan dat nog niet helemaal zelf dus mama moet altijd helpen met de mouwen), in dekentje wikkelen, in bed, uit bed, in wagentje, uit wagentje.

Regelmatig is ze ook ziek, en moet dan in bed (en o wee als Bette haar eruit haalt) of moet ze “lekke lapuh”.

Hier is ze wakker, maar wel zonder jurkje dus in de deken, want anders krijgt de baby het koud:

En hier moet ze weer slapen. Op de tafel.

Nee, dan toch maar in bed. Natuurlijk niet zonder een liedje (winkel ter) en een kusje:

Lekke lapuh!

Het is gelukt! Arend heeft helemaal alleen de puzzel met het paard gemaakt!
Zestien stukjes! Hier de trotse puzzelaar:

En het bewijs:

We zijn sowieso een heel nieuwe fase van spelen binnengegaan met Arend. Hij verzint zelf overal verhaaltjes bij! Van Jacolien kregen we stiften in de vorm van konijntjes die natuurlijk heel erg leuk zijn om mee te kleuren, maar minstens even leuk om hele poppenkasten mee op te voeren.

*Rode nijntjestift hupt rond.*
Arend: wowe konijntje honge!
Mama: dan moet het rode konijntje even eten
Arend: ja! eten.
Mama: wat gaat het konijntje eten?
Arend: eh… bootje!
Mama: een broodje? Wat zit er dan op het broodje?
Arend: appotjoop!
Mama: eet het konijntje een broodje appelstroop?
Arend: néééé, wowe konijntje wotteltje!
*Konijntje krijgt duplo-wortel*

Na lang speuren en rondneuzen op verschillende ouderfora, en andere moeders aanspreken bij de speeltuin, en checken bij de ANWB, de fietsenmaker en de stichting Consument en Veiligheid hebben we de knoop doorgehakt: Arends eerste fietsje wordt de Loekie Streetwise!

We hadden eerst de Loekie Flyer (2007) op het oog, en daarvan hebben we er al weken één in bestelling staan bij een andere zaak, maar die blijkt toch niet te kunnen leveren (eind november, misschien, en dan een ander model met vlammen en doodshoofden! Nou, dank je wel) dus dat hebben we gecancelled.

Als het goed is wordt hij morgen geleverd!
Ik verheug me nu al op Arends blije gezicht.
Al maanden kan hij ieder jongetje dat op een fietsje bij de speeltuin arriveert er wel afkíjken. En fietsen kan hij ook allang.

Dus: binnenkort een nieuw filmpje op de Spiekers?

Ehm…
Watte?

Ja, dat dacht Christiaan ook toen hij tijdens het stofzuigen achterom keek en dit zag:

Kunnen jullie je nog herinneren hoe het keukentje eruit ziet?
Arend kreeg die op zijn tweede verjaardag.
Zoals daar ook staat beschreven zit er in het houten aanrechtblad een gat met een plastic gootsteentje er los in. Die kan er makkelijk uit. Onder het gootsteentje zit het gootsteenkastje – precies groot genoeg voor een dreumes van één om doorheen te kruipen.

En als je dan toch in de kast zit kun je net zo goed je hoofd door het gat steken… zo heeft ze gezellig een kwartiertje rond staan kijken en toen was het weer tijd voor iets anders.