De Spiekers

Met dank aan Renske voor de foto’s!

Opa Arend en oma Gea hadden een huisje geregeld ergens midden in het bos. Een door een collega van opa zelf uit dikke boomstammen gebouwd huisje naar scandinavisch model op een unieke plek waar in de buurt zelfs nog de laatste korhoenders van Nederland voorkomen!

Arend en Bette hebben nog niet zoveel idee van korhoenders (als die beesten het lang genoeg volhouden zal dat vanzelf komen dankzij opa!) maar als je dan door zo’n tafereeltje komt aanrijden:

is het niet zo’n wonder dat Arend uitroept “opa en oma wonen in het Spróókjesbos!”.
En Bette: “o, mooooooooi!” Bette vindt trouwens een heleboel dingen “moooooooi” tegenwoordig, vooral bloeiende bomen en struiken en bloemetjes.

En dan: knibbel, knabbel, knuisje…

Gelukkig geen enge heksen in het huisje maar wel een heleboel lieve kabouters in het bos eromheen. We hebben een heleboel kabouters gezocht en we zijn zelfs op bezoek geweest bij een pimpelmeesvrouwtje dat zat te broeden in één van de nestkastjes!

Omdat het zulk heerlijk weer was konden we daarna lekker in de tuin zitten, of liggen, of met water kliederen.

Aimee mag natuurlijk ook meedoen!

En hier nog even een plaatje van de hele club bij elkaar. Van links naar rechts: Renske, Antje (beide met dikke buik), Jenneke, Gea, Wouter, Gerben, Peter, Christiaan, Arend. Jacolien heeft blijkbaar deze foto genomen.

Gezellige tijd gehad in het Sprookjeshuisje!

Koninginnedag 2008!
Opa en oma Spijker kwamen over uit Ommen om te helpen behangen op zolder!
De kans aangegrepen om alle koningsgezinde haarkleurgenen te fotograferen.

Wij hououden van Orahanje…

Okee, elf dagen later…
Ze doen het echt!

Vandaag hebben we tuinkers op onze boterhammen met ham en kaas gegeten! Arend en Bette hebben het ook geproefd maar ze vonden het niet zo lekker. Wel heel stoer – onze eigen plantjes gekweekt en opgegeten!

Arend wilde papa tekenen! Persoonlijk vind ik het zeer goed lijken.

Arend tekende eerst het lijf en daarna het hoofd er in. Omdat hij dat toch wat onlogisch vond heeft hij daarna ook nog een hoofd bovenop het lijf gemaakt. Er zitten duidelijke voeten aan de benen, oren aan de zijkant van het lijf (zo raar is dat niet, hebben veel insecten ook) en papa heeft een héél lange neus.

Goed he!

Je hebt het één en ander aan restjes en je hebt wel zin in een snack… heb zitten twijfelen tussen appelbollen en iets hartigs en na een korte tour door de koelkast werden het kaasbroodjes. Zijn we gelijk van een hoop restjes af.

Nodig:

Drie plakjes bladerdeeg (omdat je eerder die week al eens de andere zeven hebt gebruikt en je de overgebleven plakjes anders vrijwel zeker over een paar weken kunt weggooien want je bent altijd te beroerd om ze even in een diepvrieszakje te doen).
Bloem, ongeveer 30 gram en een ei. (altijd wel in huis).
Scheutje melk, ik vermoed ongeveer 20 cc
Boter, ook ongeveer 30 gram. Was nog een restje van, bijna over de datum.
Half zakje geraspte kaas, over van de macaroni.

Bereiding:

Boter smelten in steelpannetje. Bloem erdoorheen roeren (let op: wordt snel een dikke klont!). Zo weinig mogelijk melk erbij doen maar net zoveel dat het een dikke ragout wordt (zoals in kroketten). Geraspte kaas erdoorheen smelten. Ragout op de niet-bebloemde kant van de bladerdeegplakjes scheppen. Randjes insmeren met geklopt ei en de plakjes schuin dubbelvouwen. Aandrukken met vork. Bovenkant ook insmeren met geklopt ei. Broodjes op bakplaat leggen. Twintig minuten op 200 graden bakken.

Resultaat:

Heel erg lekker (kinderen hebben één gedeeld), maar máchtig!

Omdat onze kinderen dreigen op te groeien met het idee dat eten uit de supermarkt komt, of uit potjes en blikjes en de diepvries, hebben we onze tuin al vol staan met makkelijk te kweken, inzichtelijke meuk. Appelboompjes, bessenstruiken, aardbeien, rabarber en radijsjes. Alleen duurt dat allemaal zo LANG!

Tijd dus voor een wat sneller plantje waar Arend zelf goed aan mee kan doen: tuinkers. Keurig volgens de verpakking maken we eerst in een bakje een mooi “bedje” voor de zaadjes. Toiletpapier in het bakje leggen als ondergrond:

Dat is natuurlijk heel erg leuk want het is de eerste keer dat je véél papier van de rol mag afhalen en ermee spelen! Dat mag op de WC namelijk niet.

Daarna is het zaak om het toiletpapier goed nat te gieten.

Dan kunnen de Jip-en-Janneke tuinkerszaadjes op het natte papierbedje uitgezaaid worden.

En nu maar wachten!

Volgens de verpakking gaan ze na enkele dagen al kiemen en kun je ze na tien dagen al eten! Dat is tenminste te overzien. En nu nog kijken of Arend het ook lust! Achteraf gezien hadden we beter waterkers in plaats van tuinkers kunnen nemen, dat is minder scherp, maar goed, het gaat om het idee.

De oplettende lezertjes zullen hebben opgemerkt dat er ook al twee courgetteplantjes in de vensterbank staan te wachten tot het tijd is om geplant te worden. Mama had namelijk het kaartje niet goed gelezen: vanaf begin maart planten in de kas en vanaf begin MEI in de volle grond. Nog even geduld dus.

Ja, zo leren kinderen én ouders gezamenlijk van het “toentje”. Vraagt Christiaan, terwijl ik bezig ben de radijsjesplanten uit te zetten: “en wanneer komen er nou radijsjes aan?”. Wat bleek, hij dacht dat radijsjes ongeveer net zo groeien als aardbeien, dus aan het plantje komen te hangen, in plaats van dat het knolletjes onder de grond worden…

Hier ver, ver vandaan ligt een héél klein landje, vlak bij het Land van Bartje. Dat landje is kabouterland. In dat landje wonen natuurlijk heel veel kabouters maar ook trollen en allerlei dieren. En ze zijn er dol op kinderen dus de kabouters hebben een heleboel speeltuinen gebouwd!

Ergo: een prima dagje uit voor gezinnen met kinderen in de leeftijd van één tot tien (schat ik). En misschien nog wel ouder – Chris en ik hebben het namelijk ook erg naar onze zin gehad…

(Dit is inderdaad een beetje een “backblog”, term van Nanne, maar met ons nieuwe fototoestel maak je zo snel en gemakkelijk een heleboel foto’s dat het daarna een gigantische klus is om ze uit te zoeken en te selecteren welke je zult posten. Feedback en tips op de keuzes en de kwaliteit van de foto’s is trouwens welkom hoor!)

Hier zien we dan hoe de kaboutertjes wonen! Onder de grond in heel mooie huizen en holletjes. Deze kabouter mag een eindje meerijden op het hoofd van een vos!

Als je onder de grond woont kunnen je naaste buren natuurlijk heel goed konijntjes zijn.

Of trollen. Jammer genoeg waren de trollen in dit kabouterland niet de lelijke, gemene, slijmerige mormels zoals Rien Poortvliet ze tekende. Het waren een beetje softe trollen. Maar Arend vond ze wel erg mooi.

Daarna kwam een vervolgverhaal over kabouter Sproetje die zoek was! We moesten van nisje naar nisje lopen en dan steeds op een knopje drukken, dan werd het verhaal verder verteld. Een grote zoekactie werd op touw gezet. De ontknoping zal ik niet verraden maar gelukkig liep het allemaal goed af!

Toen we eindelijk hadden gezien dat Sproetje echt weer in veiligheid was zijn we maar even wat gaan drinken. Ook het restaurantje was prima voor elkaar met veel speelplekken en kleine tafeltjes. Een minpuntje: het was buiten het seizoen op een dinsdag en men vond het niet nodig om voor één gezin de kachel aan te zetten. Brrr! Ze werden er nog voor beloond ook want we namen nóg maar een warm kopje koffie…

Staat tegenover dat we onze eigen diksap voor Arend en Bette hadden meegenomen. Stond nergens een bordje dat ‘t niet mocht. (*kuch*)

Na de pauze gingen we verder met onze ontdekkingsreis door het buurland – sprookjesland! We kwamen een grote toren tegen waarin prinsesjes worden opgesloten en bewaakt door woeste draken. Durven we daar wel naar binnen?

‘t Is wel donker daar he…

De dappere ridders wagen het er toch op! Even later komen ze voor het raampje van de toren tevoorschijn:

Missie geslaagd, prinses bevrijd!

Hierna is het tijd voor het kinderliedjeslabyrint. Een doolhof met grote paddenstoelen en uit iedere paddenstoel komt een liedje.

We zingen natuurlijk uit volle borst mee maar tussen de hoge struiken klinkt het een beetje ielig. Arend en Bette vinden de smalle looppaadjes en de rare grote zingende paddenstoelen eigenlijk een beetje eng. We gaan snel weer verder!

Dan wordt het nu tijd voor de écht leuke dingen: de speeltuintjes. Natuurlijk geheel in stijl in de vorm van grote paddenstoelen! Arend vindt het prachtig.

Bette heeft het nog niet zo begrepen op die rare grote paddenstoelen. Ze kijkt nog eventjes de kat uit de boom maar even later gaat ze toch los. De glijbaan die uit een paddenstoel komt is wel haar favoriet!

Er is een heel groot rondjesfietsding, Arend gaat heel erg hard!

En ook hier denkt Bette eerst: laten we maar even voorzichtig zijn.

Maar al gauw klinkt het bekende “ook! ook!” en moeten we er nog snel achteraan anders springt ze zo op het spoor.

Met de wipwap gaat het al net zo:
Nee ik wil niet op dat rare wiebelding!
Dan gaat mama wel even met Arend op de wipwap.

En binnen de kortste keren:

Samenvattend: kabouterland Exloo is heel erg leuk! Het is waarschijnlijk nog leuker als het wat mooier weer is en er iets meer mensen zijn. Dus: een idee voor een dagje uit tijdens mijn verlof, haha. Zeker een aanrader!

Via marktplaats hebben we van het weekend dit speelhuisje op de kop getikt! Voor het maximale verrassingseffect lieten we het ding in onderdelen in de schuur staan tot het middagdutje om ‘m dan snel schoon te maken en in elkaar te zetten. Uiteraard deden we eerst het dak er verkeerdom op:

Het is even prutsen maar dan heb je ook wat:

We hadden alle raampjes en deurtjes dichtgedaan toen de kinderen beneden kwamen. Ze vlogen direkt naar binnen om van binnenuit de raampjes open te doen:

open!

En weer dicht.

Het huisje was zo’n groot succes dat de familie er met geen mogelijkheid meer uit te branden was voor een glaasje ranja! Uiteindelijk hebben we ze kunnen lokken met een een bakje chips, maar dan wel voor het eigen huisje op het eigen uitklaptafeltje:

Een zeer geslaagde aankoop, ons chaletje!