De Spiekers

Tja, als je dan maar een uurtje wilt slapen, en dus al weer wakker bent terwijl je grote broer nog in diepe rust is, dan is het natuurlijk niet verwonderlijk dat je bij de dagelijkse werkzaamheden wordt ingezet.

Mama had eigenlijk bedacht tijdens het dutje van de kinderen het eten voor te bereiden: macaroni. Bette was echter al heel vroeg wakker en na enig overleg tussen de dames werd besloten dat het toch maar pannenkoeken moesten worden! En wie inspraak wil hebben moet natuurlijk ook de handen uit de mouwen steken.

(Inderdaad, aan die romper zitten geen mouwen. Het is dan ook beeldspraak)

Mama doet 200 gram bloem en 200 gram volkorentarwemeel in de beslagkom. Bette mag de weegschaal aan en uit doen:

Dan voorzichtig een halve liter melk erdoor roeren en met een garde alle klontjes eruit werken. Daarna nog een halve liter melk erdoor.

Als een echte chef-kok proeft Bette natuurlijk in alle stadia van de bereiding even of alles nog naar wens gaat:

Als meel en melk goed door elkaar geroerd zijn kunnen er vier eieren door het mengsel worden geklutst:

Daarna is het beslag klaar. Het moet nog wel een half uur in de koelkast “rusten” zodat het meer binding krijgt. En dan bakken maar! Dat bakken deed mama deze keer maar alleen. Tip: begin voor meer rust met bakken als Sesamstraat ook net begint.

Het resultaat:

Gek genoeg werkte het “samen koken” deze keer uitstekend (ook bij het kind dat ten tijde van het koken nog lag te slapen) en werd er zeer flink in het eindproduct gegeten (in tegenstelling tot toen bij de overheerlijke zuurkoolschotel). Twee pannenkoeken per kind! Zuster Dieke is vast trots op ons ;-) en wij zijn heel trots op Bette!

Zaterdag vierden we papa’s verjaardag! Natuurlijk hadden we gewoontegetrouw veel te veel hapjes ingeslagen. Erg vervelend want nu moesten we zondag wéér lekker snoepen. Hieronder onze borreltafel:

Allebei de kinderen alweer aan hun favoriete snack. Bette had onmiddellijk de schaal met worst in het vizier en kauwt hier een stuk echte Grunneger dreuge worst (met kruidnagelen) weg. Arend zit aan z’n zoveelste olijf. Ongelofelijk hoe snel die jongen olijven kan eten, je pakt even je fototoestel en het bakje is bijna leeg! Chris en ik hebben er nog elk één kunnen bemachtigen!

Aangevuld met knabbelworteltjes en druiven voor de vitamines, noten voor de omega-3 vetzuren (héél goed voor de hersenontwikkeling van ongeboren baby’s, *kuch*, niet teveel suffe zwangerschapsblaadjes lezen) en huzarensalade en stokbrood voor de vulling heb je zo een maaltijd bij elkaar.

Omdat het op vaderdag prachtig weer was met een stevige wind zijn we ´s middags met z´n allen op het voetbalveldje in onze wijk gaan vliegeren! Onze vlieger van 3 euro bleef niet zo heel stabiel dus heeft Christiaan de staart moeten verzwaren met een bosje gras. Daarna deed hij het prima!

Hier is de vlieger in de lucht. Eerst samen vasthouden:

En dan om de beurt! Arend kan het al heel goed, hij let goed op als hij Christiaan iets ziet doen en doet het dan precies na! Ik was best onder de indruk toen ik hem achteruit zag rennen en aan het vliegertouw trekken toen de vlieger naar beneden dreigde te komen, en dat zonder aanwijzingen van onze kant! Arend vond het geweldig.

En Bette vond ‘t ook prachtig!

Oplettende lezertjes zullen hebben opgemerkt dat er nog een extra touwtje van het vliegertouwhandvat naar achteren loopt. Het andere uiteinde zit in mijn hand. Ervaring heeft ons geleerd dat Bette de vlieger nog wel eens wil loslaten bij een harde windvlaag en dan zijn we ‘m dus kwijt, vandaar dat we ‘m hebben gezekerd.

Tenslotte nog een flinke expeditie in het hoge gras-en-onkruidveld achter onze huizenrij:

We hadden namelijk twee tennisballetjes mee om mee over te gooien met kind 1 als kind 2 de vlieger vasthoudt maar één van onze kinderen kan ineens een stuk verder gooien dan verwacht. We hebben het tweede balletje niet weer teruggevonden helaas, maar het was wel een avontuurlijk tochtje!

Afgelopen zondag was het vaderdag! Daar hoort natuurlijk een uitgebreid ontbijt bij.

Compleet met brinta, verse aardbeien, beschuitjes, lekkere broodjes, en natuurlijk vaderdagkadootjes! Bette had voor papa een foto die vastzat op een soort veer, die je dan weer met foto en al ergens op kunt plakken (nee, nu is ‘t helemaal duidelijk… maar goed, kijk maar even goed op het plaatje misschien snap je het dan) en Arend had een waxinelichtjeshouder gemaakt die we natuurlijk direkt in gebruik namen.

Arend had zijn kadootje zélf verstopt, achter het gordijn in de woonkamer, en al minstens vier keer aan papa (en iedereen die in de buurt was) laten zien in de week voor vaderdag. “Papa, kijk, kadootje, heb ik verstopt! Is voor papadag! Is nog drie nachtjes slapen!” De verrassing was er natuurlijk niet minder groot door ;-)

Domme mama had ook nog een kadootje maar was het in de drukte van ontbijt maken en brinta voeren geheel vergeten – afgelopen woensdag maar alsnog gegeven.

Na een kwartiertje tafelen heeft het grootste deel van de familie het echter wel weer gezien met het uitgebreide ontbijt:

De kinderen hebben hun brinta op maar willen nog wel gezellig met ons aan tafel blijven zitten, dan wel graag met iets te spelen! Vooruit, dat mag. Papa heeft dan weer iets anders aan z’n hoofd: het vinden van de perfecte zondagochtendzender voor een achtergrondmuziekje. En geloof me, dat komt zeer precies en daar mag je best een minuut of tien voor rondzappen en de rest van het huis naar geruis of geleuter laten luisteren.

Christiaan vertelde dat hij direkt een déja-vu gevoel kreeg bij deze foto: “op zondagochtend zat míjn vader ook AL-TIJD minutenlang achterstevoren aan tafel aan de radio te prutsen terwijl we gezellig aan het ontbijt zaten!” Hij heeft ‘t niet van een vreemde dus…!

Gisteren aten we restjes van vanalles. Koude macaroni van maandag werd omgetoverd tot pastasalade, een diepvriespizza erbij en soep vooraf – prima maaltijd. Maar lusten de kinderen eigenlijk wel soep? Ons kieskeurige stelletje gaat vast niet zonder slag of stoot rode blubbermeuk met stukjes en groene blaadjes (basilicum) eten!

Dat viel dus alleszins mee. De “pastasalade” vonden ze nix, maar de soep en de pizza gingen erin als ketellapper! Soep is alleen best lastig eten dus hebben we dat op een gegeven moment maar in een bekertje gedaan. Het resultaat:

Mefistomato:

Soepsnor deel twee:

Weliswaar moest ik van Arend een “rood steentje” (stukje tomaat) uit de soep vissen maar daar stond tegenover dat hij de “groene kruimels” (zijn vertaling van kruiden) na uitleg van mijn kant gewoon opat. Bette ging zelfs hevig protesteren toen we haar vertelden dat er écht geen soep meer was!

Bette kwam wat hangerig terug van de creche en inderdaad: de kleine rode vlekjes waren geen muggenbulten! De volgende dag zat ze er helemaal ónder:

Vooral die boven haar linker oog was erg lastig en pijnlijk.

Deze op haar rug:

jeukten vooral heel erg. Ze moest zo veel krabben en schuren tegen de achterkant van de stoel dat haar luier los ging, net toen ze heel nodig moest plassen. Heel handig. Inmiddels is Bette weer aardig hersteld, de jeuk is grotendeels over en ze voelt zich weer prima!

Mama lag op de bank met last van d’r dikke buik en papa was even boven met Arend. Het was mooi rustig in de keuken, Bette kan prima zichzelf vermaken, ideaal is dat. Toen kwam papa weer beneden.

“Antje!!!! Kun je niet wat beter op Bette letten?!”

O, hallo pap! Wat leuk om je te zien!

Die Brinta valt een beetje tegen, zo recht uit het pak…

… maar die appelstroop? Mjammie!

En als je dan als ouders eerst een paar foto’s gaat maken, dan heel erg moet lachen en vervolgens de zooi gaat opruimen, tja, dan kun je haar daarná toch niet meer in de hoek zetten…

Hier dan eindelijk foto’s van de nieuwe en verbeterde tuin!

Omdat onze tuin op het oosten ligt en de wind daar ook meestal vandaan komt is ons achterste terras niet zo heel erg functioneel. Het uitzicht is daar inderdaad schitterend maar over het braakliggend terrein achter onze tuin komt de wind ongestoord aanjakkeren zodat je er niet echt lekker kunt zitten. Terwijl dáár nou net ‘s avonds het laatste restje zon te vinden is!

Tijd dus voor wat bescherming tegen de wind. Christiaan heeft samen met Inge anderhalve dag flink doorgetimmerd en het resultaat mag er zijn! Beschutting, maar met behoud van uitzicht – het beste van twee werelden.

En hier een inkijkje in het nieuwe beschutte terras:

En let dan ook direkt even op de andere mooie elementen die we het afgelopen half jaar in ons toentje hebben aangebracht…

Bloembakken aan de schutting en onder de ramen van het tuinhuisje met bloeiende petunia’s en margrietjes, geraniums en ijsbloempjes in bloempotten en achterop een oppottafeltje waar nog veel meer bloemetjes in kweekbakjes worden vertroeteld. (Ben benieuwd wat ervan komt, ehem). Het wordt nog wel eens wat met onze tuin!

Heel af en toe mag Arend zijn dieren in bed. Die dieren zitten of liggen normaal gesproken bovenop de kast, alleen Aap en Beer mogen bij hem slapen. Grote Beer zit op de stoel naast de kast, om de wacht te houden.

Als Arend voor half zeven wakker is en een plasje heeft gedaan mag hij nog even rustig in zijn eigen bed spelen met de dieren. ‘s Avonds, als hij moet slapen, mogen de dieren natuurlijk níet allemaal bij hem in bed.

Maar dat weet de oppas niet!

Dit tafereeltje zagen we dus toen we thuiskwamen gisteravond. Zoek het jongetje!

Natuurlijk is het eigenlijk best wel commerciële onzin net als Valentijnsdag en al die andere door de detailhandel gepimpte feestdagen. Maar toch is het stiekem best heel leuk, moederdag!

Uitslapen en daarna beschuitje met aardbeien op bed, een zelfgemaakte ketting van Arend en een mooi beschilderd fotohoudertje van Bette, een prachtige bos rozen en een doosje luxe chocolaatjes. Een heleboel verwennerij dus! Bette wilde het “dootje mama” alleen niet afgeven…