De Spiekers

Vandaag…
– moesten Bette en Jan naar het consultatiebureau,
– en experimenteerde mama met kinderportretfoto’s.

Zoals de lezertjes zullen opmerken was met name het portretexperiment een doorslaand succes! Hieronder volgt het resultaat van mijn “lach eens even naar mama!”.

Arend produceert dit schattige neplachje:

Arend hoefde niet naar het consultatiebureau, die moet nog één keer komen (met drie jaar en negen maanden) en dan is het afgelopen voor hem. We hebben hem dus maar even zelf op de weegschaal gezet voor de statistieken: 16,3 kilo.

Bette: “lachen, wat is dat ook al weer?”
Overgrootmoeder Tippe genen misschien? (Voor de niet-ingewijden: Christiaans oma lacht ALTIJD, behalve als er een camera in het vizier is)

Bette woog 14,7 kilo en was 0,91 meter lang!

Voor de rest was volgens de arts “alles goed” met haar. Hoe hij dat heeft kunnen onderzoeken is mij een groot raadsel: Bette heeft alleen maar met haar rug naar hem toe gezeten, heeft hem niet één keer aangekeken (hooguit even vanuit haar ooghoeken begluurd) en heeft geen van haar taakjes (drie blokjes op elkaar stapelen, lichaamsdelen van een popje benoemen, met een bal gooien) uitgevoerd. Klein monster! De enige respons die ze gaf was toen hij haar vroeg of hij haar broertje twee prikjes mocht geven. Haar antwoord was “nee”.

Hij deed het echter TOCH!
Onderstaande foto is niet van de prikjes (al zou dat goed kunnen) maar is Jans antwoord op “lach eens naar mama”. Tja.

Jan woog 5110 (!) gram (ruim anderhalve kilo gegroeid in vijf weken! De wijkzuster: “wat geef je hem, Pokon?”) en is nu 56 centimeter lang. Hij heeft vandaag zijn eerste twee prikjes gehad en is dus momenteel een beetje zielig, huilerig, hangerig en koortsig. Maar het is voor een goed doel moeten we maar denken!

Gisteren was een feestdag: onze Jan werd gedoopt!

In Hoogezand-Sappemeer hebben we twee gereformeerd-vrijgemaakte gemeentes (Noord en Zuid) die samen een kerkgebouw delen. We wisselen daarom met de aanvangstijden van de diensten en momenteel zitten wij (Zuid) in de “vroege” sessies. Dit houdt in: 8.45 uur aantreden! Ondanks dit onmogelijke tijdstip waren er familieleden uit Arnhem (overigens op vakantie in Friesland op dit moment), Zwolle, Ommen, Tweede Exloërmond en een vriendin uit Sneek! Geweldig.

Hieronder van links naar rechts: Wouter, Jacolien met Jan, Antje, Bette, Christiaan, Arend, Renate. Op de tweede rij een beetje verscholen achter Wouter zit oma Gea en tussen Jacolien en Antje zit oma Betty. Daarnaast nog Peter. De beide opa’s zijn foto’s aan het maken en Renske moest nog gauw even Rachel voeden. Aimee is op de creche.

Renate is normaal gesproken niet zo’n kerkganger. Na de dienst legde ik iets uit over de synode van Zuidhorn, en dat de zondag als rustdag in onze kerk niet meer per se als goddelijk gebod gezien hoeft te worden (iedereen mag mij hierin overigens corrigeren want ik weet niet exact hoe het zit) waarop Renate zei: Ze kunnen dat ook niet maken als ze je om 8.45 uur laten aantreden!

Hieronder luisteren we naar de doopbelofte.

Het lijkt nog maar gisteren dat we hier stonden met onze Bette!
(Zucht, mijmer)
En nu staat de jongedame al weer naast ons met twee staartjes en een roze tuinbroek. Wat vliegt de tijd!

Na de doop is de familie wel toe aan een kop koffie en een flink stuk gebak bij ons thuis. Het ontbijt is tenslotte al weer úúren geleden en ze hebben nog een flinke reis voor de boeg! Christiaan overdreef echter wel een beetje: een vlaai in acht stukken snijden gaat écht te ver. Na enig bijsturen kwamen er beschaafde brokken op tafel…

Natuurlijk moest deze unieke gelegenheid wel even aangegrepen worden om een foto te maken van alle Spiekerkleinkinderen! Overigens ook alle Huigeskleinkinderen maar die krijgen er nog twee gratis bij zullen we maar zeggen ;-)

Van links naar rechts: Bette met Rachel, Jacolien met Aimee, Arend met Jan.

Broers:
(wat een verschil alweer met de vorige keer!)

Oude Jan en jonge Jan:
(opa, pas op je benen!)

Jan en Rachel:
(Deze twee zijn bijna even oud, Rachel is twee weken ouder)

En tenslotte en close-up portretfoto van Jan, want dat is al weer even geleden!

Van de doop zelf hebben we hieronder een filmverslag, eerst wordt Arend overhoord door ds. Van der Scheer, dan volgt de doop en tenslotte zingen we samen een liedje.

Ook voor deze post weer veel dank aan de diverse familieleden voor de foto’s! Wederom waren we ons toestel vergeten mee te nemen naar de kerk en bij thuiskomst bleek de batterij ook nog eens leeg te zijn. Handig!

Gisteren is Jan gedoopt!
Hierbij een filmpje van de doop zelf en het liedje dat we erna gezongen hebben.

Met dank aan Wouter voor het filmpje!

Met dank aan Arend en Gea voor de foto’s!

Om onze mooie nieuwe caravan uit te proberen gingen we samen met oma Gea en opa Arend een nachtje kamperen op camping de Barkhoorn in Sellingen! Lekker dichtbij, en een prachtige camping. Op ieder veldje een speeltoestel, een mooie spartelvijver, een zwembad vlakbij, mooie omgeving met veel natuur en rust en ruimte, heerlijk!

Vrijdagochtend zijn we vertrokken en rond koffietijd kwamen we aan op de camping. Alles even geïnstalleerd, koffie gedronken, spelen, eindje wandelen, lunchen en toen de middagdut. Voor het eerst in de caravan slapen voor Arend en Bette!

Onze mooie Burstner 480 tk heeft achterin een schuifwandje met daarachter een stapelbed:

Dat is natuurlijk mega-stoer, vooral voor Arend die bovenin mocht slapen! Het ging erg goed op een paar incidentjes (Bette is één keer uit bed gerold en zat natuurlijk constant aan de rolgordijntjes te prutsen) na. Hieronder komen we net weer naar buiten na het middagdutje:

Na het dutje is het wel tijd voor het echte werk. We hebben dit nachtje namelijk ook gepland om te kijken of alle spullen die we bij de caravan hebben gekocht heel zijn, en compleet, en of we nog dingen missen enzo. Arend sr. en Christiaan storten zich daarom op de voortent!

En maar goed ook dat we die even hebben nagekeken, er miste namelijk een stok! Niet een essentiële stok, de tent kon alsnog worden opgezet, maar we willen ‘m toch wel graag alsnog hebben…

‘s Avonds is het de beurt aan Antje om te proberen of de keuken naar behoren functioneert en of de nieuw-aangeschafte gasflessen het doen. Werkte prima! Hieronder macaroni samen met de soep van oma Gea.

En na opnieuw een prima nacht in de caravan (hele club was pas om 7.00 uur wakker!) ontbijt. Heerlijke knakworstjes, bolletjes, brood en lekkere eieren. Ahum. De eieren waren een béétje over de datum (weekje) en we waren precies net aan het debatteren over of dat erg is of niet.

Nou is dat natuurlijk over het algemeen inderdaad helemaal niet zo erg. Bij vrije-uitloop-super-happy-kip-eieren is het echter soms nog wél eens een probleem omdat deze kippen hun eitje ergens in de vrije natuur droppen waar het vervolgens pas na een week of vijf gevonden wordt. Een week of vijftíg is misschien nog wel waarschijnlijker in dit geval. Toen ik het laatste ei uit het doosje namelijk wilde gaan bakken en er het mes in zette om ‘m te breken (boven het pannetje waar helaas al een ander ei in lag) spatte het uit elkaar en de pikzwarte inhoud spetterde over de hele ontbijttafel. Stinken!! Jammer dus dat het op het andere, één na laatste, niet bedorven ei heen fletste maar ik hoefde toen eigenlijk toch liever geen ei meer…

Na het ontbijt was het al snel weer hard werken om de voortent weer in te pakken (kan eigenlijk niet uit voor één nachtje kamperen!) de boel weer achter de auto te zetten en weer terug te rijden naar Sappemeer! Was een erg leuk, geslaagd en intensief nachtje kamperen. Volgende keer zitten er hopelijk een aantal relaxte dagen tussen de uitpak- en de inpakdag!

Augustus is wel onze feestmaand…
1 Augustus Jan, 16 Augustus Antje, 20 Augustus Bette en 21 Augustus is onze trouwdag!
Dit jaar zelfs víjf jaar getrouwd, een echt jubileum! Met alle drukte, geboorte, verjaardagen enzo hebben we er dit jaar eigenlijk geen werk van gemaakt.

Attente (schoon)ouders uit Ommen hadden er echter wel aan gedacht!

Een prachtige bos bloemen voor ons eerste huwelijkslustrum.

Hoera! 20 Augustus werd onze dochter alweer twee jaar oud! Groot feest dus. Overal slingers in huis, zingen bij het wakker worden en natuurlijk mooie kado’s.

Van Arend kreeg Bette deze prachtige babypop, genaamd “my first baby Annabelle”. Het was even zoeken naar een pop zónder batterijen die níet “levensecht huilt, boert en ‘mama’ zegt”, maar deze is een echte aanrader. Van Jan kreeg ze er een mooi flesje met melk bij. Eigenlijk zijn we natuurlijk meer voor borstvoeding maar goed, dat gaat nog wat moeilijk… Bette en baby-Anna weten er in ieder geval wel raad mee!

(Baby-Anna, Chris en ik zijn de enige die die naam gebruiken. Voor Arend en Bette is het nieuwste gezinslid natuurlijk baby-Jan. Net als de echte baby-Jan. Valt niet over te praten, baby-Jan is het en blijft het. Beetje jammer van al dat roze spul dat er standaard bij zit… hadden we toch beter de “baby-born boy” kunnen kopen in plaats van de “baby-Annabelle” maar dáár zaten weer van die batterijen in…)

Omdat al wekenlang allerlei mensen langskomen met kadootjes die ALTIJD voor baby-Jan zijn, en dan vandaag alles voor Bette zou zijn, hadden we voor Arend toch ook maar een kadootje gekocht. Eigenlijk is dit tegen onze principes (jarig is jarig, en niet jarig is niet jarig) maar we vonden dit toch wat moeilijk uit te leggen aan een kereltje van drie: “Nog 191 nachtjes slapen lieverd, dan ben jij aan de beurt!”. Vandaar, in het kader van onze eigen nieuw-aangeschafte mobile home:

Een echte asobak-Volvo-SUV met caravan erachter! De caravan kan ook nog open en dan zie je een keuken, bed, tafeltje, kasten en een WC’tje. Arend vindt ‘m prachtig!

Na het ontbijt met kadootjes was het tijd voor Bettes iets minder feestelijke uitstapje van deze dag, met papa en Arend naar het UMCG. Foto’s maken en allerlei mensen die aan je arm komen prutsen, brrr! Maar goed nieuws: het gips mocht eraf! Eindelijk! Eenmaal weer zonder gips is het net of er niks is gebeurd. Bette gaat gewoon door als altijd (inclusief halsbrekende toeren). En daar heeft ze weer meer kans voor gekregen, want:

Het Grote Kado van papa en mama: een heuse schommel in de tuin! Dat was een instant succes! Arend en Bette kunnen al een beetje zélf schommelen maar als er iemand duwt ga je natuurlijk veel hoger. “Heel hard, mama! Nog harder!”

‘s Middags na het slaapje begon het echte grote feest. Allebei de opa’s en oma’s kwamen langs en Kirsten en Franke met Lars en Stijn! Bette is ontzettend verwend met allemaal spulletjes voor baby-Anna: een wipstoeltje annex maxi-cosi, kleertjes, een trappelzak, een badje inclusief zeep en een badeendje, een fopspeen en potje, een luiertje en voor haarzelf een prachtige tas met een handspiegel, een kammetje en een haarborstel erin.

O ja, en ook nog twee haarspeldjes, die zie je hieronder.

Wat je daar nog meer ziet is de prachtige verjaardagstaart. Mama had de bakker opgebeld met de boodschap: “mijn dochter wordt twee, maak er maar iets moois van!” en dat was gelukt! Een heerlijke roomvlaai met roze creme, snoepjes, disco-confetti, heel veel slagroom en teletubbies! En natuurlijk twee kaarsjes erop die Bette hier mag uitblazen. Mama moet even een beetje helpen:

De kinderen mochten aan hun EIGEN tafeltje taart en limonade eten en drinken. Ging prima! Er is niet één bekertje omgegaan en ze vonden het prachtig, hun eigen plek. Arend had voordat er bezoek kwam de tafelindeling al gemaakt: “Ik zit hier, en Lars daar bij mij en Stijn daar aan de andere kant, en Bette zit daar!”

Na de taart met limonade is het tijd om flink in de tuin te spelen met de nieuwe schommel of binnen met alle andere verwennerij. De rest van het bezoek wil wel graag even de nieuwe caravan bekijken, gaat kinderen helpen met duwen op de schommel, haalt patat, voedt babies of gooit kroketten in de frituur. De tijd vliegt voorbij en na de patat kan Bette bijna niet meer uit haar ogen kijken van alle feest en indrukken. Wat een verjaardag!

Postprandiaal riueel: eerst een “haaltje vanne Jezus”, (uit Mijn Eerste Bijbel) daarna nog even “televisie kijken mette melkje” óf “verhaaltje van grote donkere wolk”.

Het verhaaltje van de Grote Donkere Wolk is het verhaaltje “Kikker is bang” uit het boek “Kikker en zijn vriendjes” van Max Veldhuis. Bij Arends geboorte gekregen van Jacolien en Wouter, en momenteel het favoriete verhaaltjesboek van Arend en Bette. Iedere dag moeten we daaruit voorlezen! Kikker hoort enge spoken en monsters onder zijn bed en vlucht naar Eend en Varkentje. Samen zijn ze niet meer bang!

Vandaag is het verhaaltje van Achab en Izebel aan de beurt. Arend en Bette zijn vaak nog net iets te klein voor de verhaaltjes zoals ze in de kinderbijbel staan maar dat geeft niet: ze maken er zelf wel iets leuks van!

Mama: “Achab en Izebel vragen aan een stuk steen of die het wil laten regenen! Dat is dom!”

Arend: “Als plantjes dorst heeft, dan moette regenen, anders gaat de plantjes dood! Komt water uit de lucht! Alse regent, dan snel naar binnen anders wordt wij nat!”

Bette: “Hij isse heel erg BOOS!” (plaatje van Achab die kwaad is op Elia)

Elia bij de weduwe van Sarefat:

Mama: “En toen kregen Elia en deze mevrouw en het jongetje elke dag een broodje van God”. (je moet het toch een béétje begrijpelijk houden, zelf-aanvullende kruikjes en bakjes meel is nog wat hoog gegrepen…)

Arend: “Met appelstroop!”

Bette: “Ja!”

(ter compensatie van de vorige post zal ik ook maar even wat über-elegante foto’s van mezelf online zetten)

Zestien augustus werd Antje DERTIG jaar! Wat een mijlpaal – geen twintiger meer! Ondanks de pas gearriveerde gezinsuitbreiding hebben we het groots gevierd!

Eerst kadootjes op bed. Van Bette krijg ik hier een nieuwe telefoon, een Nokia 2630! Ze helpt altijd graag met uitpakken.

Chris had er namelijk schoon genoeg van dat mijn schattige ladyphone (roze, bol, leuke motiefjes en schermachtergrondjes, lieve ringtones, boordevol onzinnige toepassingen als een menstruatiekalender en een calorieëntabel) iedere keer uitviel als hij mij wilde spreken en vanalles deed behalve bellen. Tijd voor een nieuwe dus.

Plat, no-nonsense, zwart en precies dezelfde als die van Christiaan.
Om ‘m toch nog een beetje op te leuken kreeg ik van Arend een bling-bling-dingetje om eraan te knuppen. Een soort sieraadje met de letters LOVE. Romantisch!

Tenslotte van Jan een fatsoenlijke carkit voor het nieuwe speeltje, en van papa nog een cd met foute nummers omdat ik graag naar “het foute uur” van Q-music luister… wees nou eerlijk, die nummers zijn ook gewoon LEUK! Ik durf het tenminste toe te geven!

De cd bevat onder andere Little green bag, Boten Anna, Come on Eileen, Als de morgen is gekomen en Mambo no.5! Geweldig! We hebben de hele weg in de auto feest gevierd, onderweg naar…

Dit is ‘m niet zelf want de afbeelding op Marktplaats was auteursrechtelijk beschermd, maar zo één is het wel. Een Burstner fun 480 tk uit 2004! Een schitterende caravan! Er zit een “kinderkamer” in, dat wil zeggen een stapelbed en nog een bedje achter een schuifgordijn, ideaal voor een gezin met drie kinderen dus. We zijn er ontzettend blij mee! Christiaan is ‘m vandaag aan het ophalen!

‘s Avonds was het groot feest aan tafel met Antjes klassieke verjaardagsmaaltijd (sinds de basisschool): groentesoep, kippenboutjes en gebakken aardappels! Als toetje kon ik niet kiezen tussen aardbeien met slagroom of pecan-caramelijs met stukjes toffee en daarom heeft Chris het allebei gehaald. Wat een verwennerij!

En… de grootste verrassing van de dag:

Wij hadden een kippenboutje voor de vorm op Arends bord gelegd, zoals we al anderhalf jaar voor de vorm warm eten voor zijn neus zetten, en natuurlijk nóóit verwacht dat hij er ook maar één hapje van zou nemen. Vlees met velletjes en botjes eraan! Het idee! Maar zonder enige aarzeling zette hij z’n tanden erin! Hij heeft drie kippenboutjes gegeten, een beker soep, een heleboel aardappeltjes en een bakje vol aardbeien! Onvoorstelbaar gewoon. We hebben hem de hele nacht in de gaten gehouden vanwege het risico op vitamine-vergiftiging, zijn lijfje is natuurlijk totaal niet gewend aan al die voedingsstoffen, maar het lijkt allemaal goed te gaan.

We lijken na die avond een doorbraak te hebben bereikt met Arends eten: tegenwoordig maken we er een spelletje van. Hij moet “twee handen” opeten, dat wil zeggen tien hapjes. Chris of ik steken onze handen met gespreide vingers in de lucht en bij ieder hapje gaat er een vinger naar beneden. En zonder morren eet hij dan zijn bord leeg! (We zorgen wel dat er niet meer dan tien hapjes op liggen, haha). Een hele verbetering, ook wat betreft de sfeer aan tafel!

Na deze feestmaaltijd was het nog altijd niet afgelopen: ‘s avonds kwamen nog ouders en schoonouders (terwijl de eersten de dag ervoor nog met Christiaan op pad zijn geweest om een caravan te keuren in Dronten en de tweeden nét terug waren uit Zuid-Frankrijk!), Nanne en Ilse en Franke en Kirsten. Ik ben nog verwend met een boek over de brave soldaar Svejk, een bon voor “moeder en zoon” van Gerard Reve, VVV irischeques, Star Wars dvd’s en een “envelopje”.

Al met al een supergeslaagde en gezellige dertigste verjaardag!!

Op één of andere manier komen de boertjes er bij papa een stuk makkelijker uit dan bij mama. Als Chris in de buurt is vraag ik na de voeding dan ook regelmatig “wil jij even met hem boeren?”, dat scheelt zo een kwartier rondlopen en kloppen.

Hier een boertjessessie in proces:

En hier is het alweer gepiept. Zo makkelijk gaat dat! Even lekker bij papa hangen.

Kiekeboe!

Commentaar van Christiaan tijdens het schieten van deze serie: Foto 1 – “Niet van voren! Ik heb net getennist en ik heb helemaal een bezweet en vlekkerig gezicht.” Foto 2 – “Niet van opzij! Zo zie je heel goed hoe pluizig en warrig mijn haar zit!” Foto 3 – “Niet van achteren! Iedereen kan dan mijn kale plekje zien!”

*Zucht* hij is nog erger dan Antje “ik lach niet want dan zie je hoe scheef mijn tanden staan”. Willen jullie allemaal even iets liefs voor Christiaan bij de comments zetten?

Hoera! De Spiekers Online heeft een “Briljante Weblog Award” gewonnen! Deze is ons uitgereikt door Nanne, mijn broer. Het is nu de bedoeling dat ik de Award doorgeef aan zeven andere blogs die ik de moeite waard vind. Hier zijn natuurlijk wel een aantal regels aan verbonden:

1. De winnaar mag het logo plaatsen. Bij deze:

2. Plaats een link naar degene van wie je de Award hebt gekregen.
3. Stuur de Award naar tenminste 7 andere Bloggers, die door hun
actualiteit, thema’s en designs opvallen.
4. Zet de links van deze sites op je blog.
5. Laat een berichtje achter op de betreffende site.

Mijn keuze is gevallen op de volgende blogs:

Thom Lambeck is een vriendje van Arend, Bette en Jan en zijn ouders zijn vrienden van ons. Mama Marieke schrijft regelmatig over alles wat ze meemaken. Jammer genoeg reageren er altijd maar weinig mensen op haar leuke stukjes, hopelijk komt daar nu verandering in!

Rachel Spijker is ons nichtje uit Arnhem, haar papa en mama zijn Christiaans jongste broertje en zijn vrouw. Ook zij houden bij hoe het gaat met hun spruitje en het leuke ervan is dat die maar twee weken ouder is als ónze jongste! Leuk om te vergelijken dus.

Inge (Taquoriaan) schrijft over haar leven, haar muziek, haar boeken, haar recepten en haar recente besluit zich aan te sluiten bij de Rooms-Katholieke kerk op haar eigen pagina. Ze schrijft in twee talen en er verschijnen regelmatig nieuwe posts. Ga zo door, Inge!

Renate is één van mijn beste vriendinnen, ze is huisarts en een poosje geleden verhuisd naar Sneek. Ze maakt regelmatig bizarre dingen mee en schrijft daar soms over op haar hyves-blog. Heel soms. Deze Award is dus eigenlijk een aanmoedigingsprijs om vaker te schrijven want haar stukjes zijn heel erg leuk om te lezen!

Helaas ben ik niet zo’n heel grote digi-expert en houd ik dagelijks echt niet meer dan deze paar blogs bij. Ik ga daarom nooit aan zeven andere weblogs komen! Voorlopig blijft het hier dus bij, sollicitaties voor één van de overgebleven drie Awards zijn van harte welkom in de comments melden van deze post.