De Spiekers

Arends eerste eigengemaakte foto! Hij kiekte opa Arend en oma Gea in de dierentuin.

Goed gelukt, Arend!

Chris kocht om mee te nemen een pakje ballonnen en een pompje, om figuurtjes mee te maken. En het gaat met sprongen vooruit! Kwam hij eerst niet verder dan zwaarden en schilden (respectievelijk een lange stengel met twee lusjes en een simpel rondje), hij fabriceerde hier een prachtige bloem voor Bette en voor mij een rode roos.

De herfstvakantie is natuurlijk een prachtige gelegenheid om weer eens naar de dierentuin in Emmen te gaan. Wij hebben een abonnement en het bijna-failliete dierenpark heeft aan ons dus weinig. Gelukkig gaan opa Arend en oma Gea ook gezellig mee!

Dinsdag is de enige dag van die week die redelijke weersvoorspellingen had. We zijn duidelijk niet de enige die hadden besloten dat dat dan maar de dag moest zijn. Gezellig druk dus, maar wel heel leuk! Hieronder onze kinders die éven uitblazen op een grote steen, met op de achtergrond de giraffes.

Hoogtepunten van de dierentuin voor Arend en Bette zijn zonder meer het aquarium (Bette: “ik wil naar de hááien!!), het Biochron, over de oorsprong en ontwikkeling van het leven op aarde (Arend: “wanneer gaan we nou naar de grote dino-bot kijken?”) de Vlindertuin, de kinderboerderij, de olifanten (Jan: “O-i-jant! O-i-jant!”) en uiteraard de speeltuin.

In de Vlindertuin overkomt ons nog iets leuks en verrassends: we worden aangesproken door Marrit, die ons ooit vond door te googelen op “vaders die staartjes maken” (zie de één na onderste reactie), en ons meteen van de foto’s op De Spiekers herkende! Een heel grappige ontmoeting!

De kinderboerderij is het laatste onderdeel. Oma Gea staat met Jan bij een grote geit. Jan vindt het prachtig! Oma vind het een beetje eng: die geiten zijn best groot. Die moet je te vriend houden, dus. Oma weet wel hoe:

Oma: “Wacht, ik heb nog een broodje in mijn zak.”
Papa: “Zou je dat nou wel…”
Oma: “Ach, de geiten mag je hier toch wel voeren?”
(Oma geeft een plakje brood aan de geit, er komen nog minstens dertig geiten en twee varkens op oma afgerend, oma schrikt zich een hoedje, pakt Jan op en gaat ervandoor, opa en mama liggen zowat dubbel van het lachen).

Na deze mooie afsluiter gaan we terug naar het huisje. Alledrie de kinderen kunnen niet meer op hun benen staan van vermoeidheid. Voor we de parkeerplaats van de dierentuin af zijn:

We rijden nog maar een extra stukje om ze wat rust te gunnen en in Beilen scoren we de dvd van “The Jungle Book”. Thuisgekomen ploffen we met een lekkere zak patat op de bank en kijken we met het bord op schoot naar de film. Gezellig einde van een heerlijke dag!

Na een fikse wandeling door museumdorp Orvelte, waar we vlakbij in een vakantiehuisje zitten, even uitblazen voor Shrek deel 3. Op de achtergrond wordt pasta carbonara bereid.

Arend en Bette dekken de tafel. Ze zetten ook cola neer, voor papa. “Anders valt papa in slaap!”. Is meestal ‘s avonds dat dat gebeurt…

Vandaag gaat Arend met de andere kleuters van de Berengroep appels plukken in de tuin van Juf Roos en daarna appelmoes maken. De ochtend wordt verder omlijst door spelletjes. Arends papa gaat mee om kleuters te vervoeren en een groepje te leiden bij alle activiteiten. Vier kleuters en één extra jongetje: Jan. Tja, woensdag is een gewone thuisdag voor Jan dus die gaat mooi mee op sleeptouw. En denk maar niet dat Jan zich aan de kant, of in een buggy laat zetten! Hij doet mee met de spelletjes alsof hij ook al een vijfjarige kleuter is.

(foto gemaakt met papa’s telefoon)

Bette vond het vanmorgen al zwáár oneerlijk: het is nog tot daar aan toe dat alleen de beren, en níet de muizen, mee mogen naar de boomgaard van Juf Roos, maar dat je kleine broertje dan wél mee mag en jij als echte kleuter niet, dat gaat te ver! Ach, vorige week mocht Bette naar het Kabouterpad dus zo heeft iedereen wel eens iets.

Jan is dol op spelletjes. Hij speelt het liefst in zijn eentje, dan wordt hij niet lastig gevallen met trivialiteiten als spelregels of anderen die aan de beurt denken te zijn. Eén van zijn favoriete spelletjes, net als van zijn grote zus, is “Wie is het”. Helaas komt hij niet veel verder dan alle kartonnen kaartjes met personages uit de plastic houdertjes te drukken. En dat is een hoop werk om weer te repareren.

Met ganzenbord kan Jan niet zo heel veel kwaad. Prachtig vindt hij het, hij voert hele toneelstukken op met de houten gansjes op het bord.

We zijn benieuwd of hij het ‘echte’ spel over een paar jaar met evenveel enthousiasme speelt!

“We kunnen nou eenmaal niet álles bewaren!” hoor ik mijn moeder nog zeggen. En nu zeg ik het zelf, vrijwel dagelijks. Want vrijwel dagelijks knutselt, tekent, kleurt en stickert Bette de prachtigste kunstwerken in elkaar. Een slinger, een ketting, een huisje voor een lieveheersbeestje dat ze in de tuin vond, een reuzentoffee, een heleboel tekeningen. Alledaagse voorwerpen (zoals een spa-flesje van mama) versieren vindt ze ook leuk – dat spa-flesje is nu bedekt met mamuschka pakpapier en stickers en gevuld met eikels en hazelnoten. Daarbij komt Bette nog minstens één keer per week met een stapel verzamelde creatieve uitspattingen uit school. Het is al zo ver dat ze op school verplicht ‘s middags iets anders moest kiezen dan de verfhoek.

In elk geval, de mooiste exemplaren mogen een poosje op de koelkast hangen of op de piano staan, maar de rest belandt toch bij het oud papier. Want we kunnen nou eenmaal niet álles bewaren. Soms is een kunstwerk zo mooi dat ik er eerst maar even een foto van maak. Zoals deze slinger.

De Sneeuwwitje-tekening links vond ik wel bijzonder mooi ingekleurd. Op de tekening ernaast heeft Bette geprobeerd Sneeuwwitje na te tekenen, vond ik ook erg geslaagd (zij zelf niet). Helemaal rechts ziet u een herfstboom met blaadjes in herfstkleuren, een blaadje op de grond en een echt beukenootje. Let op even op het roze meisje onder de boom: dat is Bette. De slinger die erboven ligt is een kunstwerk van Jan.

Kijk, we kunnen niet alles bewaren, maar digitaal komen we toch een aardig eind! ;-)

Mama: hoe heet het geel van het ei?
Bette: ik weet het, ik weet het!
Mama: nou, zeg het maar?
Bette: dat heet het allerlekkerste!

Bette is dol op ei. Gekookt en gebakken. En dan vooral de dooier. Hier bij de lunch heeft Bette van een broodje met een gebakken ei het lekkerste stukje voor het laatst bewaard.

Broodje met gebakken ei en ketchup. Smullen!

Opa leest Jan een boekje over boerderijdieren voor.

Opa: kijk, een schaap! bèèèè.
Jan: koe!
Opa: nee, schaap.
(vuile blik van Jan, volgende bladzij)
Jan: muis!
Opa: ja, een muis, goedzo Jan! En kijk, daar een haan.
Jan: kip!
Opa: nee, dat is een haan
Jan: KIP!!!!!

Die eigenwijze opa’s ook!
De dierengeluiden zitten ook nog niet helemaal goed in Jan zijn hoofd. Toen we Arend en Bette van school gingen halen liep er een meneer langs met een heel grote herdershond. “Mauw!” riep Jan. De eigenaar van de hond vond het niet grappig. Kinderachtig toch? ;-)