De Spiekers

Bette tekent Hello Kitty. Hello Kitty is best saai dus maakt Bette er een abstract kunstwerk van.

Veel leuker toch dan deze?

Winter! Omdat we vanmiddag op bezoek gaan bij Besse Tippe (de opa van Christiaan, die in het ziekenhuis ligt wegens teveel vocht) moeten de kinderen vantevoren nog even worden uitgelaten. We willen namelijk liever niet dat ze de ziekenzaal met z’n drieën afbreken en alle bejaarden daar van hun broodnodige rust beroven.

De kinderen kunnen het verbazend goed volhouden om lekker in de tuin te spelen, als ze maar genoeg kleren aan hebben. Als drie eskimootjes (sneeuwbroeken, sneeuwlaarzen, wanten, mutsen, sjaals en dikke truien eronder) waggelen ze door de witte tuin en krijgen het zelfs voor elkaar met z’n drieën in het huisje piratenschip te klimmen. Arend en Bette helpen gezamelijk Jan het trappetje op. Mama vond dit wat spannend maar het ging helemaal goed!

Gelach van boven: staat er een blote, pasgedouchte kerel uit het raam te kijken!

Na lekker even buiten spelen hebben de kinderen alledrie geslapen in de auto, en hebben maar één puzzel en één pak kaarten door de bezoekruimte van het ziekenhuis verspreid. En zelf weer opgeruimd natuurlijk. Overigens gaat het met Besse al beter, hij mocht in principe naar huis, maar de conditie van zijn longen bleek dermate mee te vallen dat ze hem nog een nieuwe hartklep willen gaan geven! Spannend…

Woensdagmiddag lag het zomaar in de bus: een dikke envelop met “Bette Spijker” erop! Dát was spannend! Toen Bette het had opengemaakt zat er een mooie kaart in, en een kado! Namelijk dit mooie boek:

De auteur, een vriendin van ons, had op deze blog en op onze vele getweette foto’s goed gezien dat Bette dol is op knutselen en mooie dingen maken en besloot haar dit boek kado te doen. Nou, dat was raak! Bette was dolblij met het kado en heeft het eerst van achteren naar voren uitgespeld om te zien wat ze wilde maken. De stoomboot van Sinterklaas leek haar wel wat, maar omdat Sinterklaas alweer naar Spanje is heeft ze het veranderd in een piratenboot. Arend wilde graag meehelpen.

Alle beschikbare kartonnen dozen in het huis worden tevoorschijn gehaald, en alle knutselspullen, stiften, verf en lijm. Omdat mama af en toe wel nodig was om één en ander wat te coördineren is het hele proces niet keurig op de foto vastgelegd maar toch wel een beetje. Hier zien we de piratenboot in wording: geverfd en met versierd papier beplakt. De stuurhut heeft nog een dakje gekregen anders staat de kapitein nog in de regen en de wind.

Grotendeels klaar met een piratenvlag en roeispanen:

En er is al flink mee gespeeld! In het boek stonden ook suggesties voor het maken van piraten, maar dat zijn in eerste instantie fisher-price poppetjes gebleven. Bette is heel blij met het kado en ik denk dat er nog heel wat geknutseld gaat worden deze vakantie!

In de klassen van Arend en Bette staan, zoals we al wisten, klassenkerstbomen. Zonder ballerina’s. Überhaupt zonder bijdragen van onze kinderen erin, want dat was er nog niet van gekomen. Tijd om daar verandering in te brengen! Bij wijze van alternatieve kerstbal maken Arend en Bette elk een stoffen pompoentje.

“Pompon” schijnen die dingen officieel te heten. Wij noemden ze, by the way, vroeger altijd een “hmpf”. Waarom dat was weet ik echt niet meer.

Mama schaft in een naaiwinkel (zo leer je nog eens iets: we hebben dus een winkeltje in Sappemeer waar ze stoffen en wol en andere naai-, brei- en borduurbenodigdheden verkopen) drie botte naalden aan en een paar bollen wol. Uit een kartonnen doos knippen we twee van die rondjes. Zonder ze in te knippen trouwens. Het wordt dan wel moeilijker om het gat in het midden te krijgen maar ze horen nou eenmaal niet ingeknipt te zijn!

Dan aan het werk! Omdat Arend een vriendje te spelen heeft begint Bette:

En later komt Arend er ook bij.

Het verbaasde me trouwens enorm hoe geconcentreerd, netjes en vastbesloten Arend bezig is geweest met zijn pompoentje! Meestal is hij vrij snel afgeleid bij dit soort werkjes maar hij vond het nu wel erg belangrijk om óók iets moois te maken voor de klassenkerstboom.

En eerlijk is eerlijk: die van Arend is de mooiste geworden ook! Jan heeft er ook één, degene die ik gemaakt heb.

Goed gedaan jongens!

Vandaag is de kachel op school (weer) stuk. Dit was een aantal weken geleden ook al het geval, de ketel is toen gerepareerd maar helaas niet definitief blijkbaar. Er is één lokaal verwarmd en de rest is onder nul. De kinderen mogen kiezen of ze op school willen blijven of niet.

Arend is met zijn winterjas en wanten aan het tafelvoetballen met ‘de grote jongens’ (Vincent en Joost die hij kent van de BSO). Hij heeft het duidelijk niet koud en piekert er niet over om mee naar huis te gaan. Saai! Bette wil liever wel naar huis. Maar ja, mama had zich nét in het hoofd gezet wat dingen in Groningen, op de RuG, te gaan doen! Weet je wat? Bette mag voor deze ene keer mee! Het bureau van Ans is (nog) leeg dus Bette zet zich aan het tekenen en mama gaat snel haar dingetjes doen.

Iedereen vindt het heel grappig, zo’n nieuwe medewerker. Om elf uur mag Bette de grote koeienbel op de tafel in de gang luiden voor de koffiepauze en we kunnen vandaag zelfs kiezen tussen koekjes met suiker erop, en koekjes met chocola erin. Eigenlijk heel gezellig en het werkt, tegen de verwachting in, wonderwel! Voor een paar uur tenminste, daarna wordt het toch wel wat minder leuk natuurlijk. Bette vindt het trouwens wel een teleurstelling, dit werk van mama, want waar zijn de zieke mensen nou? Tja, op dit werk hoeft mama alleen maar dingen uit te rekenen en op te schrijven… véél minder leuk!

Jan zit aan tafel om een boterham te eten. Halverwege staat hij even op van de zitting van zijn stoel en zijn gezicht loopt wat rood aan. Mama weet dan al hoe laat het is, zeker als Jan daarna opstaat en van tafel loopt. “Jan, je moet je broodje nog opeten!” roept mama, in de ijdele hoop het verschonen even te kunnen uitstellen tot ná de boterham, als Jan toch naar bed moet. Maar dat heeft geen zin. “Nee mama, ikke POET!!!” roept Jan. “Wuie!”. Tja, ik zou er zelf ook liever niet in gaan zitten als ik eerlijk ben. Eerst maar eens een schone broek dus.

Samen met Jan loop ik naar de woonkamer. Inmiddels heeft Jan nog dringender zaken aan zijn hoofd dan zijn eigen billen: Aap moet nodig een schone luier hebben.

Natuurlijk wel op het verzorgingsmatje, voor je het weet zit er poep in de bank.

“Aap chone wuie! Pà-nie!”
Nee, dat past inderdaad duidelijk niet.

Gelukkig zie ik een klein aapje die de luier wel degelijk past. En hard nodig heeft ook.

Schone billen! En dan nu: broodje opeten en naar bed!

Bette heeft van Sinterklaas een grote zak strijkkraaltjes gekregen, met een bord om figuurtjes op te maken en een voorbeeldboekje erbij. Schitterend, echt iets voor Bette! Haar eerste project: iets moois voor in de klassenkerstboom op school.

Heel secuur is Bette bezig. Netjes van het plaatje per rij uittellen hoeveel kraaltjes je van elke kleur nodig hebt, de kraaltjes verzamelen en ze dan op de juiste plek op het bordje steken. Een precisiekarweitje! Chris en ik hadden best veel bewondering voor de concentratie die Bette hier (echt wel minimaal een uur!) voor heeft weten op te brengen.

Mama helpt wel even met het uitzoeken van de kraaltjes, want die zijn zo klein dat ze steeds weer uit je vingers glippen.

Hier doet mama de “ik lijk op mijn moeder” met hippie-trui en indianenhaar, terwijl ze de blauwe kraaltjes voor het jurkje van de ballerina kerstengel uittelt.

Even strijken, uitharden, en klaar! Een kerstengeldanseresje! Hij is echt prachtig gelukt.

Bette is er zó trots op dat het kunstwerk niet in de klassenkerstboom mag hangen. Het moet in onze eigen boom. Logisch. En daar hangt ze nu ook!

Jan vindt het heerlijk om in zijn eentje een beetje te rommelen als Arend en Bette naar school zijn. Hier heeft hij het speelgoedeten en de keukenspulletjes tevoorschijn gehaald en zijn schort omgeknoopt om een lekker ontbijtje te bereiden.

Eerst gieten we het melkkannetje leeg in de theepot:

En dan doen we er de broodnodige eierdopjes bij in.

Dit is inderdaad wel een kopje thee dat je met een mes moet nuttigen. Klaar!

Eet smakelijk!

De Goedheiligman is weer in het land geweest! Natuurlijk kwam hij ook langs op de Sint-Antoniusschool. Arend en Bette vonden het maar wat spannend. Alle kinderen mochten verkleed komen! We hadden twee Pietenpakjes en een Sinterklaaspak. Eigenlijk hadden we voor Arend het Sinterklaaspak bedacht, maar Arend wil per se Piet zijn, en Bette vond de mooie rode mantel van de Sint prachtig. Geruild dus. De avond voordat Sinterklaas op school zal komen mogen Arend en Bette even oefenen met hun pakken, en natuurlijk mag Jan ook meedoen. Papa is het paard.

Heel leuk zo, maar er klopt natuurlijk niks van. Een Piet op het paard en Sinterklaas die ernaast loopt? Dat moet anders:

Twee dagen later is het dan Pakjesavond. Opa Jan, oma Betty, Nanne en Ilse komen het bij ons vieren. ‘s Avonds wordt er hard op de deur gebonsd, en o, kom er eens kijken!

Feest! Wat een boel kadootjes! De oogst is reuze. Er zijn prachtige mokken uit Rome, zoals al eerder beschreven, chocoladeletters, speculaaspoppen en heel veel speelgoed en boeken. Dit alles natuurlijk omlijst door pepernoten, chocosintjes, borstplaat, fondantmuisjes, schuimpjes, marsepein en warme chocolademelk. Met recht een heerlijk avondje!

Tussen de middag zit mama aan tafel met Arend en Bette. Omdat het vandaag zo koud is drinken we bij de boterhammen warme chocolademelk, uit de nieuwe mokken die we gekregen hebben van Sinterklaas. Sinterklaas is toevallig, net als opa Jan en oma Betty, in Rome op bezoek geweest. Op de mokken staat een plaatje van de Sint-Pieterbasiliek.

Bette: Ik weet wat dit voor kerk is, op de bekers die we van Sinterklaas hebben gekregen!
Mama: O ja? Wat voor kerk is dat dan?
Bette: Het is de Pietenkerk!
Mama: Ehm, ja!
Bette: dat is een heel belangrijke kerk.
Mama: Ja, dat klopt, want daar woont de Paus. Weet je wie dat is?
Arend: Dat is een heel mooi versierde vogel!

…en ook dat klopt wel een beetje.