De Spiekers

Jan is, net als Bette, dol op tekenen. “Tekele!” roept hij dan, en hij gaat met zijn stiftjes en kleurboek of kleurplaat aan tafel zitten. Jan kent één kleur: blauw. Gelukkig is dat ook zijn lievelingskleur, dan kan hij tenminste om het goede stiftje vragen.

Jan heeft echter meestal al snel genoeg van tekenen, zelf tekenen tenminste. Eigenlijk vindt hij het ‘t allerleukste als mama tekent waartoe hij opdracht geeft. Visjes, zonnetjes, fietsen, auto’s, paarden (“met poppetje op!”), “broemetjes” (bloemetjes) en “totters” (helikopters) bijvoorbeeld. En mama is natuurlijk gek genoeg om zich voor dat karretje te laten spannen. Gelukkig is Jan vrij snel tevreden als het een béétje ergens op lijkt.

Praatjes van Jan
Onze Jan kletst erop los maar hij is niet altijd voor iedereen even verstaanbaar. Meestal kunnen wij er wel enigszins kaas van maken maar ook niet altijd, en Jan kan dan zeer gefrustreerd raken omdat wij hem niet begrijpen. Goede motivatie om beter te leren praten, zullen we maar denken. Wat tegenwoordig opvalt is hoe hij altijd een extra lettergreep toevoegt bij verkleinwoorden. Zo lust hij in de auto altijd wel een ‘noepetje’ (snoepje) en is hij dol op pasta met ‘pekketjes’ (spekjes). Grappig om te horen!

Het is weer tijd voor een synchrone knipbeurt: een afspraak op woensdagmiddag (kinderkorting!) voor alledrie de koters tegelijk. Handig! Hier dus drie keurige koppies, zij het wat vermoeid:

Jan puzzelt de ‘Kukeluu’ helemaal zelf (9 stukjes).
En omdat goed voorbeeld goed doet volgen: de Jungle-puzzel (50 stukjes).

Naschrift: Arend komt even kijken terwijl ik dit bericht bewerk, en hij ziet het fotootje links bovenaan de pagina.
U weet wel, die foto van Christiaan en mij.

Arend: kijk, een foto van papa met tante Jacolien!
Mama: ehm, nee.
Arend: nee? Wie zijn dat dan?
Mama: nou, wie zouden dat kunnen zijn?
Arend: het zijn natuurlijk oom Wouter en tante Jacolien!
Mama: het zijn jouw papa en mama!
Arend: oh.

Kijk hier voor een foto van de echte oom Wouter en tante Jacolien.

Met Bette ging het op school gelukkig prima, vertelde de juf. Tijdens het eten kachelt zij echter ook flink in:

Dus twee kinderen lagen vandaag al om 18:15 uur onder de wol. Vrijwillig. Snel weer beter worden!

Vanmorgen komt Arend ziek uit bed. Hoesten, keelpijn, hoofdpijn, koortsig en heel moe. Een dagje thuisblijven dus maar, en een dagje thuiswerken voor mama. Als Bette en Jan zijn afgeleverd op school en crèche eet Arend gelukkig zonder morren een bruine bol en vraagt daarna: “Mag ik straks bij Lex spelen, mama?” Hm. Toch niet zo héél ziek kennelijk. Eerst maar eens even aanzien.

Halverwege een ochtend hangen neemt mama een kopje koffie en krijgt Arend een beker ranja en een halve appel. “Ik hoef geen appel” jammert de patiënt. Weer helemaal de oude, concludeert mama, en belooft een koekje als hij de appel opheeft met in het achterhoofd: “Die kan vanmiddag wel naar school”. Na de appel zegt Arend echter witjes: “Hoef ik nou dat koekje niet meer op te eten?”. Weer hm. De thermometer slaat fors uit. Een vermoeide en bibberende Arend gaat weer lekker met een kruik naar bed.

Drie-en-een-half uur later (!) komt hij behoorlijk opgeknapt naar beneden wandelen, maar daar trappen we dus mooi niet in. Je blijft vandaag maar lekker in pyjama rondlopen. Een spelletje Wie Ben Ik is meneer echter niet te ziek voor, gelukkig:

Na zo’n uitziekdagje gaat het hopelijk weer snel bergopwaarts met onze grote kerel. Hij verheugde zich in elk geval al op de snert van vanavond, dat lijkt me een goed teken.

Deze week zat er boerenkool in het pakket. Een beetje een tegenvaller: de vorige keer was het een zakje gesneden boerenkool, nu waren het een paar struikjes! Doet wel heel ‘authentiek’ aan enzo natuurlijk ;-). Tijd dus voor stamppot boerenkool. Omdat ik boerenkool het liefst in grote hoeveelheden maak, en er in het pakket een portie voor twee personen zat (150 gram toen het eenmaal van de struiken af was) hadden we er nog een zak voorgesneden boerenkool bijgekocht. In totaal 650 gram boerenkool. Maar, elke keer moet ik het weer opnieuw opzoeken, hoeveel aardappelen moeten daar dan ook al weer bij?

De vorige keer googlede ik dit vraagstuk en gebruikte gewoon het eerste het beste antwoord. De stamppot was me toen veel te wit geworden, dat vind ik niet lekker. Deze keer dus maar eens wat beter zoeken en wat meer bronnen raadplegen. Ik bekeek de eerste drie Google-hits, drie van mijn eigen kookboeken, vroeg twee vriendinnen en las het recept achterop de zak voorgesneden boerenkool. En je raadt het niet: alle bronnen zeiden iets anders!

De eerste hit op Google (gratisrecept.nl) vond dat ik op 600 gram boerenkool anderhalve kilo aardappelen nodig heb. De tweede hit, een recept van een zekere jacoba_b, adviseerde 500 gram boerenkool en 1 kg aardappelen. De website van Albert Heijn 600 gram boerenkool en 1 kilogram aardappelen, Oma’s Receptenboek (uit de kast van vriendin 1) zei 500 gram boerenkool en 750 gram aardappelen, vriendin 2 gebruikt altijd 450 gram boerenkool met 800 gram aardappelen, Super de Boer, het recept achterop de zak, wilde dat we de inhoud van 500 gram boerenkool zouden combineren met 600 gram aardappelen, Kook Ook (mijn basiskookboek) 600 gram boerenkool en 750 gram aardappelen, Het Haagse Kookboek van mijn moeder doet het half om half (en een flinke portie ook: 2 kilo van beide) en Het Nieuwe Kookboekje voor den Eenvoudige Spijsbereiding (uitgave 1928 van wijlen mijn oma) wil dat ik 4 struiken boerenkool op 20 aardappelen neem.

De formule (650/”boerenkoolRecept”) * “aardappelenRecept” waarbij 650 uiteraard de hoeveelheid boerenkool is die ik tot mijn beschikking heb, geeft als ik het goed heb als uitkomst de hoeveelheid aardappelen die ik volgens het betreffende recept zou moeten gebruiken. De verhouding van Het Nieuwe Kookboekje heb ik niet berekend omdat ik geen idee heb hoe groot hun struiken en hun aardappelen zijn en ik vermoed dat het Haagse Kookboek van ongesneden boerenkool uitgaat dus die twee laat ik weg. Dan krijg ik de volgende resultaten van hoeveel aardappelen ik zou moeten schillen voor mijn portie boerenkool volgens de verschillende bronnen:

Super de Boer: 780 gram
Kook Ook: 812 gram
Oma: 975 gram
Albert Heijn: 1083 gram
vriendin 2: 1155 gram
jacoba_b: 1300 gram
gratisrecept: 1625 gram

Wat een verschillen! De aardappelrijkste stamppot geeft meer dan twee keer zoveel aardappelen als de meest boerenkolige. In eerste instantie besloot ik dan maar naar Oma te luisteren alleen viel de laatste aardappel nogal groot uit dus werd het uiteindelijk de verhouding van Albert Heijn. Dit was het resultaat:

In elk geval lekker groen, daar houd ik van bij boerenkool. Alleen een beetje te nat. Maar dat was waarschijnlijk mijn eigen schuld, volgens mij heb ik het niet goed genoeg afgegoten. In ieder geval hebben we er lekker van gegeten!

Omdat we deze week met z’n allen kerstvakantie hebben, leek het ons leuk een ‘echt diner’ te organiseren met de kinderen. Dus, chic de tafel dekken in de woonkamer, anders zit je vlak naast het rommelige aanrecht waar ondertussen de volgende gang klaargemaakt moet worden. Arend en Bette mogen druivensap drinken uit een écht wijnglas en krijgen en passant een lesje bestek-neerleggen. Ze vinden het erg bijzonder, zoveel bestek en ook nog op elkaar gestapelde bordjes!

Het zorgvuldig voorbereide menu is geworden:

Natuurlijk helpen de kinderen mee met het bereiden van de gerechten. De eerste gang: plakjes leverworst met cranberrycompote.

De tweede gang: tomatensoep. “Kerseboom, soep!” beweerde Jan steeds tijdens het eten. “Waar hééft hij het toch over”, dachten wij. Tot ons een lichtje opging: de takjes peterselie die we er als garnering in hadden gelegd. Lijkt precies op een mini-denneboompje. Als je niet heel goed kijkt. Dus ja, een kerstboom in je soep!

Dan de pasteibakjes met kipragoût. Nog best lastig om de lobbige ragoût in de bakjes te krijgen, vooral als je er nauwelijks bij kunt. Maar het is goed gelukt! Uiteraard wordt het bordje afgemaakt met nog een kerstboompje ter garnering.

Het hoofdgerecht, dat een stuk beter smaakte dan het er hier uitziet:

En het toetje.

Arend is tegenwoordig een zeer goede (geen grote) eter! Hij proeft alles. Van deze maaltijd heeft hij alle voorgerechten opgegeten, zijn knakworsten, en een hapje stamppot. Alleen de appelmoes vond hij ‘vies’. Sta je daar zelf voor in de keuken, wenst het grut Euroshopper appelmoes. Het is wat. Bette en Jan hebben ook goed hun best gedaan! Al met al was het erg leuk en gezellig. Erg inspannend ook, toen iedereen was verzadigd, schoongeboend, de kids in bed lagen en de keuken opgeruimd waren pa en ma geradbraakt. Maar dineren met kleuters: het kan! En wij hadden de indruk dat ze er zelf ook van hebben genoten!

Vandaag was het weer -6, gemeten om 11:00 uur ‘s morgens. Heldere lucht, weinig wind, een prima schaatsdagje dus! Dit jaar voor het eerst alledrie de kinderen op de schaats. Bette en Jan op de dubbele ijzers, Arend nu definitief op de enkele.

Arend gaat als een speer!

Bette en Jan doen ook hard hun best. En een keertje vallen… dat hoort erbij!

Daarna hebben we wel een beker warme chocolademelk verdiend!

Vandaag dooit het een klein beetje. Dat betekent dat de sneeuw eindelijk wat plakkerig gaat worden. Tijd dus voor een sneeuwballengevecht (hier zijn geen foto’s van ;-) ) en een sneeuwpop!

Zo’n bal rollen is zwaar werk:

Papa zet de grote sneeuwballen op elkaar. Met vereende krachten wordt er sneeuw tussen gesmeerd om het nog stabieler te maken. Bette fabriceert intussen een neus van sneeuw. Je moet wat, als je overijverige moeder alle winterpenen heeft verwerkt tot wortel-knolselderijsoep (*kuch*).

Dan nog twee ogen en een mond, wat droge lavendeltakken als een mooie bos haar en een sneeuwruimer in de hand (wat? een sneeuwman met een sneeuwruimer? hoe macaber) en klaar is de sneeuwpop! Hij is prachtig geworden, en bijna net zo groot als papa.

Die is maar zo niet uit de tuin gesmolten!

Sinds een week of vier hebben De Spiekers een groente-abonnement! Dit houdt in dat we iedere week een krat groente en fruit thuisbezorgd krijgen. Het resultaat hebben de oplettende lezertjes misschien al eens in de tweets van Bourdonne opgemerkt want er wordt ineens veel gevarieerder gegeten.

Laat ik maar eerlijk zijn: ik, als degene die meestal de dagelijkse maaltijd bereid (bij “ik kook altijd” heb ik associaties met mensen die echte hobbykoks zijn en ingewikkelde gerechten maken, ik heb het hier dus over eten op tafel zetten tussen werk, school en zwemles in, dat hopelijk ook voedzaam en eetbaar is) ben niet een heel geïnspireerde en werklustige kok. Het viel me op dat onze gezinsmaaltijden nogal vaak meer van hetzelfde zijn, niet altijd groente bevatten en we vrij regelmatig teruggrijpen op ‘vandaag even een pizza in de oven’. Verder zijn onze kinderen geen makkelijke eters, zeker niet als het gaat om het proberen van nieuwe dingen, en op deze manier leren ze maar een heel beperkt repertoire aan gerechten eten. Tijd om hier verandering in te brengen met, om te beginnen, het Voordeelpakket BasisCombi van bezorgbedrijf de Ekonoom.

Inmiddels zijn we hiermee dus alweer een ruime maand verder, en ik wilde maar eens iets schrijven over onze ervaringen met het groente-abonnement. En: tot op heden zijn die onverdeeld positief! Ik word ineens gedwongen met groenten te koken die ik voorheen nog nooit ook maar in handen heb gehad, zoals pastinaken, raapstelen en postelein, hetgeen me ook weer noopt om recepten op te zoeken en creatief over maaltijden na te denken om de groenten in te verwerken. Ook leer ik om te gaan met “hele” groenten die ik eigenlijk altijd in voorgesneden vorm, uit zo’n zakje, koop. Een grote groene kool of een selderijknol zou ik anders niet snel hebben aangeschaft. Zo hebben we de afgelopen weken, hierbij intensief geholpen door Johanneke, Jamie Oliver en smulweb, onder andere gegrillde wintergroenten gegeten, tortilla met knolselderij, hartige groenekooltaart, salade van winterpostelein met avocado, stamppot raapstelen en pittige pompoenpastinaaksoep met kerrie.

En het gekke is: het kost me niet eens veel méér tijd dan zakjes openmaken. Wel wat meer opstartenergie, maar tot nu toe is dat nog geen punt omdat ik gemotiveerd ben door de leuke recepten die ik wil uitproberen. De oplettende lezer voelt hier al een slagje om de arm… ik acht het namelijk niet onmogelijk dat ik over drie maanden bij de zoveelste portie boerenkool niet zo héél veel zin meer heb in aardappelen schillen, maar dat terzijde. En ook de kinderen eten niet met meer tegenzin dan normaal, hetgeen inhoudt dat Jan redelijk alles naar binnen werkt, Arend alles wel wil proeven en Bette helemaal niets eet. Dat viel me alweer alleszins mee.

Mensen aan wie ik vertel dat we een groentepakket hebben reageren vaak met een aantal standaard opmerkingen waaronder:

Maar ik wil niet dat iemand anders voor mij bepaalt wat ik eet!
Prima reden om geen groentepakket te nemen, tenminste, als je tevreden bent met het resultaat van je eigen keuzes. Wanneer dit, zoals bij mij, nogal saai wordt en je krijgt het door gebrek aan discipline niet voor elkaar om zelf de markt over te lopen en allerlei bijzondere dingen in je tas te doen, is het een uitkomst als iemand anders voor je bepaalt wat je eet. Nouja, met welke groenten je je maaltijd bereidt. Want hierin zit natuurlijk nog heel wat ruimte om je eigen invulling aan te geven. Daarbij kun je, bij ons abonnement tenminste, vantevoren dingen aankruisen die je niet lust. Bovendien is de hoeveelheid groenten die je krijgt voldoende voor ongeveer vier maaltijden dus zijn er per week nog drie avonden over om helemaal zelf te bepalen wat er op tafel komt.

Het ligt dan toch maar in de koelkast te vergaan.
Tja, dat is een reëel gevaar. Als je moe thuiskomt van je werk, met drie jengelende kinderen, een heleboel zooi aan tassen en rommel en je moet over twee uur weer de deur uit nádat je met het hele gezin hebt gegeten en kids in bad en in bed hebt gestopt, is de verleiding best groot om de zanderige winterkroten in de koelkast lekker te laten voor wat ze zijn en een zak poffertjes op te warmen. Ik heb echter als groot voordeel mijn Groningse genen – ik kan er niet tegen om goed eten te laten rotten of weg te gooien. Regeren is hierbij vooruitzien: als ik de tijd vind om een selderijknol te slachten neem ik de bieten meteen mee. Tot dusver is het goed te doen en hebben we nog niets hoeven weg te gooien. Overblijfsels (met de kerstdagen hebben we veel ‘elders’ gegeten) verwerk ik in soep voor bij de lunch. Vandaar de pompoen-pastinaaksoep en de wortel-knolselderijsoep. Die overigens uitstekend in de smaak vielen hier. Ik verwacht dat overblijvende zomergroentes prima in salades kunnen worden gebruikt.

Leuk, het is biologisch!
Ja, daarvan weet ik dan weer niet zo heel goed wat ik ervan moet vinden. Het schijnt dat bio-groenten eigenlijk helemaal niet extreem goed zijn voor de wereld. In Nederland worden bestrijdingsmiddelen op voedsel nogal streng in de gaten gehouden en zijn bio-groenten niet heel veel gezonder of lekkerder dan conventioneel geteelde groenten. Daarbij werkt het met de bio-boeren ongeveer net zo als met ouders die hun kinderen niet laten vaccineren: degenen die het spul niet gebruiken profiteren van de kudde-immuniteit dankzij degenen die het wél gebruiken. Omdat de meeste boeren de gewasziekten op de efficiëntste manier bestrijden kunnen de bioboeren hun gewassen telen met minder efficiënte middelen. Zouden er veel meer bioboeren zijn, of teveel bij elkaar in de buurt, dan zouden er veel meer epidemieën van gewasziekten en/of misoogsten kunnen gaan voorkomen. Iets om over na te denken.

Ik vermeld bij bovenstaande verhaaltje trouwens geen bronnen omdat ik die niet heb, dit is allemaal ‘van horen zeggen’ en ‘het verhaal gaat’. Ik pretendeer hiermee dus geen onderbouwde opinie te geven en iedereen die er meer verstand van heeft is van harte uitgenodigd er iets over te zeggen. Voorlopig vind ik de hierboven beschreven voordelen zwaarder wegen dan de eventuele nadelen. De groenten (en het fruit) zijn van uitstekende kwaliteit en erg lekker. Daarbij is het best fijn om een sinaasappel te kunnen rollen zonder een laag van die wasachtige verf aan je handen te hebben.

Dus, verwacht van mij vanaf nu geen uitgebreide verhandelingen over de culinaire hoogstandjes die ik produceer want het meeste is nagemaakt, maar een klein berichtje wilde ik er toch aan wijden!