De Spiekers

Voor de 40-dagentijd organiseert de basisschool een actie voor schoolkinderen in Benin. Kinderen in Benin mogen alleen naar school als ze zelf kunnen zorgen voor spulletjes: een tas, schriften, pennen, potloden, alles wat een schoolkind zoal nodig heeft. Nu kunnen veel kinderen daar niet zelf voor zorgen, en die krijgen dus geen onderwijs!

De actie houdt daarom in dat ieder Nederlands schoolkind een tasje samenstelt voor een schoolkind in Benin. Een mooie tas met alle benodigde spulletjes en een paar ‘extraatjes’: een klein speelgoedje, een pak rijst, een stuk zeep, wat kleding. Bij de Action zo’n winkel waar ze werkelijk alles verkopen wat los en vast zit weten we alles in één keer te scoren behalve een pak rijst, wat we daarom op eigen initiatief in een rol snoep veranderen (tja, liefdadigheid is leuk maar het moet natuurlijk geen dagen gaan kosten om zoiets te verzamelen, *kuch*).

Alle spullen uitgestald op tafel:

en inpakken maar!

Gecombineerd met de Vastenmarkt waar de oudere schoolkinderen eten en speelgoed verkopen wordt er door de school een flink bedrag en een heleboel spullen opgehaald voor Benin. Goed gedaan allemaal!

Arend wil morgen op zijn rolschaatsen naar school. Dat vind ik prima, maar “onthoud je het dan zelf even morgen?” Arend: “ja hoor, want sinds jij een baby in je buik hebt is jouw geheugen wel erg dom geworden!”. Dussss. Word ik me daar even met mijn eigen zwangerschapsdementie om de oren geslagen door mijn zesjarige zoon.

Bettes fietsbel zit niet erg stevig vast en is richting het stuur opgeschoven. Hier heeft ze last van, “want mama, het ringelingelingdingetje zit nu precies daar waar mijn duim moet zitten!”. (Daarmee bedoelt ze dus dat dingetje dat je heen en weer moet bewegen om het belletje te doen luiden, ik zou ook niet weten hoe dat heet)

Lars (vriendje van Arend) lust geen cola, “dat smaakt veel te krabbelig in mijn mond”.

Het is helemaal afgelopen met Jan “mannetje” te noemen, of “hee, monster!”. Hij antwoordt dan, heftig met zijn hoofd schuddend: “Nee, ikke NIET mammetje/monste mama!! Ikke ben JAM!”.

Arend heeft een lentelied geleerd op school!

Bette kent ‘m ook al een klein beetje. Juf Madelon vertelde al dat Arend dol is op zingen en muziek en altijd uit volle borst meedoet als er nieuwe liedjes geleerd worden in de klas. Hier wordt in elk geval ook vol enthousiasme gezongen!

Arend heeft een griezelfeestje bij Jesse thuis! Het hele huis is prachtig versierd, overal hangen monsterballonnen, doodskopslingers en enge spinnen, het ontvangstcomité bestaat uit twee heuse heksen en er worden heel smerige dingen geserveerd.

Eén van de heksen komt Arend na afloop thuisbrengen. Hij heeft een oog in zijn hand en is doodmoe en schor. Een heel goed feest dus!

De dokter was vandaag heel tevreden over de groei en conditie van Flipje.

Twee dieren uit de collectie leveren Jan uitspraakproblemen op: het zwijn en de zwaan.

Het wordt ongeveer “fffflijng” en “ffflang” (deze laatste wordt ook gebruikt voor “slak” en “slang”) en ook wordt niet consequent “ffflang” voor de zwaan gebruikt en “fffflijng” voor het zwijn. Lastig hoor. Regelmatig komt Jan even met één van beiden bij mij om te vragen: “fffflijng?” en dan zeg ik: “ZWAAN”. Maar het lukt niet. Vandaag is Jan het zat. Hij komt er met het zwijn aan en zegt: “mama, deze ffflijng!” “Jazeker, en daar is de zwaan!” antwoord ik. “Nee mama,” zegt Jan vastbesloten, “deze VOGEL!”. Heel verstandig, Jan.

Dan is er nog de kwestie van de baby (“bibi!”) dieren. Sommige dieren hebben een baby’tje, andere niet. Jan vindt dat oneerlijk. Hij weet, dat er soms nieuwe dieren uit de doos in de kast komen. Vandaag kreeg Jan een eekhoorntje. Prachtig natuurlijk, maar eigenlijk wacht hij al heel lang op de babytijger. Met de mamatijger in zijn hand kwam hij naar me toelopen en zei met zijn allerliefste stemmetje: “Mama babytijger zoeken doos?”.

Je raadt het al: ook de tijger heeft nu een baby ;-)
Er zitten nu geen baby’s meer in de doos dus wie weet moeten we binnenkort nog eens op pad om een baby-steenbok, -kat, -vogel en -konijn te adopteren. Die missen we nog…

Deze eend met bepaald criminele uitstraling is vandaag op verschillende locaties in Hoogezand-Sappemeer gespot. Allereerst op een bijeenkomst op kinderdagverblijf Joepie waar een feestelijke afsluiting van het thema “Fiet wil rennen” aan de gang was. Daarna liet de eend haar snavel zien bij de zwemles van de vierjarigen (“badje twee”).

Wanneer er binnenkort bankovervallen door gemaskerde watervogels worden gepleegd hebben wij alvast twee gouden tips!

Arend was jarig, en Jan dacht: “dát wil ik nou ook wel eens!”. De hele dag als iemand tegen wie dan ook zei dat Arend jarig was, kwam Jan ertussendoor met “Jam ook jalig!” en dan keek hij verwachtingsvol in het rond of er al kadootjes aankwamen. Ook ‘s avonds bij het bidden moest dit nog even worden vermeld. Meestal bidt Jan exact na wat wij zeggen, gebed met een echo als het ware. Deze keer echter:

… en dank u wel dat het goed gaat met Flippie in mama’s buik,
Flippie mama buik…
… en dat we weer zo lekker eten hebben vanavond,
lekke ete avond…
… en dat Arend vandaag jarig is,
Jam ook jalig is…

Arend en Bette beleven deze zwangerschap heel bewust mee. Bette weet dat mama ‘rustig aan’ moet doen omdat het af en toe wat moeizaam gaat met het baby’tje, en raapt uit zichzelf dingen van de grond op zodat mama niet hoeft te bukken. Arend is met name geïnteresseerd in de technische kant van de zaak. Zoals, waar moet dat baby’tje straks uitkomen? Uit mama’s navel soms? Hij neemt tot dusver nog genoegen met de mededeling dat daar een speciaal gaatje voor is. Maar het blijft allemaal raadselachtig. Baby’s groeien in de buik van de mama, en de papa heeft ze erin gestopt. Maar hóe dan? Terwijl ik nog even nadenk over de juiste hoeveelheid informatie en de beste formulering voor een zesjarige heeft Arend gelukkig alweer iets anders bedacht: kan papa dan ook in ándere buiken baby’tjes stoppen? Daar kan ik in elk geval helder over zijn: ja, dat KAN wel, maar dat MAG hij niet! Met dat antwoord was Arend meteen tevreden, dat is tenminste duidelijk…

Arend en Bette smeren en snijden zelf hun brood. Jan wil dat dus per se ook maar dat is niet altijd even handig. Meestal laten we hem eerst even prutsen als we de tijd hebben, hij vraagt toch vanzelf wel “papa helpen?”. Hier dus een boterham met leverpastei. Eerst smeren:

En dan snijden. Papa helpt een béétje mee alvast:

Eet smakelijk!

Op vrijdag wordt op school carnaval gevierd. Alle kinderen mogen verkleed komen en er is zelfs een grote optocht door het dorp! Arend en Jan gaan als piraten:

HARRR!

Bette als prinses. Maar Bette houdt er niet van om in de aandacht te staan en wil eerst helemaal niet op de foto.

Eénmaal in de klas komt ze gelukkig wel los. Achter Bette vriendinnetje Maud in lieveheersbeestjespak.

Arend is niet de enige piraat in zijn klas:

Iedereen heeft er veel werk aan gedaan! De kinderen hebben een geweldige ochtend gehad met spelletjes en koek en natuurlijk de optocht die heel mooi was, maar wel koud.