De Spiekers

Vandaag gaan we samen pizza’s versieren. Nee, ik maak het pizzadeeg niet zelf hoewel het minder moeite schijnt te zijn dan naar de supermarkt gaan en kant-en-klare pizza margerita’s te kopen, zoals ik hier heb gedaan. Die functioneren overigens prima. Wij nemen gewoon allemaal een basispizza en dan gaan we los met tonijn, salami, olijven, kappertjes en extra kaas.

Véél extra kaas.

Mjam!

Onze ‘drie oudste’ kinderen zijn dol op hun kleine broertje. Als ik Gijs op de foto wil zetten vragen ze steevast: “mag ik er ook bij op?” Tuurlijk mag dat. Hier Bette en Gijs. Kan iedereen meteen zien hoe ze op elkaar lijken, met name de haarkleur!

Gijs is niet zo’n lachebekje als de andere drie waren op deze leeftijd. Hij kijkt eigenlijk meestal zo’n beetje neutraal en soms ronduit nors. Met die bolle wangen ziet dat er erg grappig uit.

Soms gaan de zaken niet helemaal naar Gijs z’n zin en daarover blijven wij nooit lang in het ongewisse. Hij heeft al net zo’n goede stem als ons andere grut.

Bette: “je kunt zien dat Gijs heel boos is want hij gaat naar ons boksen!”

Drie heren die aan het kletsen zijn, heel gezellig!

Gisteravond was de Avonturenfietstocht van de Sint-Antoniusschool. Een avondvullend programma met een lange fietstocht, onderweg spellen en eten en drinken en afsluitend een gezellig hapje en drankje in de school. Een superidee! Gelukkig kon de tocht doorgaan ondanks het noodweer overal in Nederland – bij ons was het namelijk wonder boven wonder droog.

Desondanks pakken we het jongste Spijkertje goed in. Hij heeft zich de hele avond uitstekend vermaakt, lag lekker rond te kijken, prinsheerlijk in de fietskar en kreeg natuurlijk ALLE aandacht van de andere papa’s en mama’s, juffen en kinderen.

Het eerste station: touwtrekken. De kinderen tegen de papa’s en mama’s. De papa’s en mama’s doen hun uiterste best, maar ze maakten geen schijn van kans.

Na het touwtrekken komt het zaklopen. Helaas gaat dat niet optimaal. De bedoeling was om met het hele gezin in een “Big Bag” te stappen en dan naar de finish te hopsen. Jan kon echter niet over de rand van de Bag heenkijken, Bette viel al bij de eerste sprong en wilde toen niet meer meedoen en Arend was veel te enthousiast om netjes op “één-twee-JA!” te wachten zodat we allemaal met onze neus in de modder tuimelden.

Dan fietsen we verder naar het Odd Fellow huis. In de “slotgracht” zwemmen een heleboel eendjes die de kinderen mogen ophengelen. Meester Jos, de organisator van de hele tocht (hoera voor Meester Jos!) coördineert het hengelen en deelt spekjes uit aan alle kinderen die een eendje hebben gevangen.

Na de tocht is er een borrel in de school die trouwens ook ter ere is van het vertrek van Juf Riny, de onvolprezen juf van de “opschoolse opvang” (Bettes term voor “voorschoolse opvang”. Het is erg gezellig met ranja, wijn en stokbroodjes. Alle drukte, hitte, lawaai en aandacht zijn voor Gijs een beetje veel (neem het hem eens kwalijk!) na zo’n lange tocht en brullend vertrekt hij samen met mama naar huis. Van dat festijn zijn dus geen foto’s maar ook de afsluiter was erg leuk en gezellig. Een erg geslaagde avond!

Vier kinderen! Zo af en toe voelt het alsof ik een crèche annex wasserette beheer in plaats van een gezin. Nu Gijs niet meer zo héél erg pasgeboren is en iedereen weer wat op regel na de ziekenhuisopname kom ik er voor het eerst weer aan toe om eens wat te bloggen.

Hetgeen inhoudt dat ik vanochtend dus wéér geen was opvouw, sorry lieve Christiaan ;-).

In elk geval, onder het bekende fotootje van Gijs in het ziekenhuis zijn wat berichten van de tussenliggende periode toegevoegd. Veel plezier ermee!

Onze kleine kerel is alweer flink gegroeid en veranderd!

Gijs heeft een week opgenomen gelegen in het Sint-Lucasziekenhuis te Winschoten wegens een uit de hand gelopen darminfectie. Hij was heel erg zielig. Hieronder zie je hem met een aantal van z’n slangetjes, de neussonde, het infuus en de saturatiemeter. De snoertjes van de hartslag- en ademhalingsmonitor zijn niet in beeld.

Met de juiste behandeling en veel goede zorgen is Gijs gelukkig snel weer opgeknapt!

Is dat nou hándig, kun je je afvragen, je zoontje van twee een trommel kado doen?

Hij was er wel érg blij mee!

Omdat het heerlijk weer is en de kinderen een margedag hebben en dus vrij zijn besluiten we samen met Kirsten en Franke naar Nienoord, Leek te gaan. Vier volwassenen en acht kinderen! Het is een prachtige dag.

Gijs en Teun gezamelijk bij de mama’s:

Jan en Jort, dikke pret!

Arend, Lars en Stijn op de hele grote glijbaan:

En tot slot een ritje in de trein! Met onze twee gezinnen zit de trein vol…

Bijzonder moment: Arend, Bette en Jan die, heel gezellig, gedrieën, langer dan een half uur, zonder ruzie en onderlinge lichamelijke en/of geestelijke mishandeling, met de Kapla spelen. Het resultaat: een portret van mama.

Ik was zo verheugd over de harmonieuze samenwerking dat ik er niet eens aan toekwam me druk te maken over de perceptie die mijn kinderen blijkbaar hebben van mijn uiterlijke verschijning.