De Spiekers

Jan: mama, wat is dat?
Ik: dat is een aardpeer.
Jan (vies gezicht): nou, dat ga ik echt niet opeten, die aardpeer!

Ik kan hem geen ongelijk geven. Vanavond eten wij groentepakketrestjes, weer zo’n heerlijke authentieke combinatie van ‘vergeten groenten’: curry van kip en aardpeer met salade van geraspte koolrabi. Mjam.

Mensen, er is een réden dat we die groenten zijn vergeten.

Aanvulling
Gezegd moet worden dat mijn kip-aardpeercurry (lekker mals gestoofd in de Crock Pot, het moderne non-hippie equivalent van de Römertopf) eigenlijk best heel geslaagd was. Dat wil zeggen, Christiaan vond het echt lekker en zelfs de kinderen hebben ervan gegeten. De salade van geraspte koolrabi (met een granny-smith appel erdoor en een dressing van crème fraîche en mango chutney) was er lekker fris bij. Ik ben geloof ik alleen gewoon niet dol op die weeïge smaak van aardpeer. Mja, dan moet je het maar leren eten, hè…

Er verschijnen veel te weinig Gijsfoto’s op de blog.

Lachende Gijs:

Uitgetelde Gijs:

Gisteren heb ik echt de allerlekkerste brownies gebakken die ik ooit heb gehad. Ik wilde een link naar het originele recept plaatsen maar na wat nadenken realiseerde ik me dat ik het recept zo onherkenbaar heb veranderd dat niemand iets heeft aan die link. Vandaar dat ik het recept dat ik er uiteindelijk van heb gemaakt hier maar even opschrijf, dan raak ik het ook niet kwijt.

Nodig:
100 gram zelfrijzend bakmeel
250 gram gezouten roomboter
3 eieren
250 gram donkerbruine basterdsuiker
200 gram pure chocolade
150 gram witte chocolade
200 gram gehakte walnoten & amandelen
200 gram gehakte dadels

Verder nodig:
mixer
vierkante metalen bakvorm
3 kinderen

Smelt de boter en de chocolade au bain marie. In de magnetron kan ook maar dan moet je wel wat subtieler van geest zijn dan ik – 5 minuten op 750 watt is nogal veel te veel. Vandaar dat dit recept pure en witte chocolade combineert, de pure was op omdat ik die had verprutst bij de eerste smeltsessie. Klop de eieren in een kom en voeg de suiker toe terwijl een kind voorzichtig in de boterchocoladeprut roert.

Klop net zolang tot het een glanzende bruine massa is geworden. Giet de gesmolten boterchocolademassa erdoorheen terwijl een kind het mengt. Klop dan het zelfrijzend bakmeel erdoor. Roer de noten en de dadels door het beslag. De dadels zitten er trouwens alleen door omdat ik die toevallig had liggen en ze op moesten, maar het was wel een goede aanvulling. De brownie werd er nóg lekkerder plakkerig van.

Verwarm de oven voor op 175 graden. Vet een bakblik in en bestuif met bloem. Schep het beslag in de bakvorm. Bak ongeveer 40 minuten (ik weet niet meer precies hoe lang, na een half uur heb ik nog een paar keer een paar minuten extra gedaan). Laat intussen de kinderen de afwas doen.

(Kind nummer drie staat er niet op maar die zette de afgedroogde spullen op de keukentafel, klaar om in de kast gezet te worden. Wie een werkende vaatwasser heeft kan deze stap uiteraard overslaan…)

Laat de brownie in de vorm afkoelen en bik de randen een beetje los. Omkeren op een rooster heb ik niet gedaan want hij begon uit elkaar te vallen toen ik ‘m zou omkeren. Ik heb ‘m dus gewoon in de vorm gelaten en dat werkte ook prima.

Serveer in kleine porties, het is ontzettend machtig. Vergeet niet aan je gasten te vertellen hoe goed de kinderen hebben meegeholpen!

Hij wilde dus ook NIET naar bed. Maar even op de bank uitrusten samen met Pluche, vooruit.

We waren wat laat met naar school gaan vanmiddag.
Hè?? Wát?? LAAT?? Nee! Dat zijn we anders nóóit! En met name niet op dinsdag waarin we binnen een uur twee keer heen en weer moeten! Enfin. We waren dus wat laat.

Zo laat zelfs dat Arend al wat eerder was vertrokken want hij moest extra vroeg zijn, zijn klas ging namelijk vanmiddag het paddenstoelenpad lopen in het Gorechtpark. Ik besloot Bette maar snel even achterop de fiets te gooien, Jan en Gijs lagen namelijk allebei te slapen. Scheelt weer. Helaas is onze schuur niet zo ontzettend opgeruimd…
Hè?? Wát?? enzovoort
…dus de fiets bleef met de fietstassen de hele tijd haken achter een loopfietsje dat daar lag te slingeren, een mountainbike die net te laag aan het plafond hangt, vier ballen, een roze glitterhoepel, een grote hondenbench van m’n schoonouders, een overall die lag te drogen en natuurlijk de deurklink.

Bette: “Je kunt wel gaan mopperen en zeuren, maar je kunt beter gewoon je rommel opruimen want dat gepiep helpt heus niet! Dat zeg jij ook altijd!”.

Moeders zijn ook zo verstándig. Je zou ze kielhalen.

Midden in de Drentse natuur, heerlijk weer en een weekje helemaal niets. Nouja, niets…

Ponyrijden! Arend, Bette en Jan hebben alledrie hun ponyrijbewijs gehaald!

Veel wandelen in bos en op de hei.

Veel klimbomen. Met name Bette is dol op in bomen klimmen. Ze kan het ook erg goed, in minder dan geen tijd zit ze helemaal bovenin.

We komen langs een stapel omgezaagde bomen die met het zaagvlak naar het pad toeliggen. Aan de hand daarvan probeert papa uit te leggen dat je door middel van jaarringen tellen erachter kunt komen hoe oud een boom is.

Papa: kijk, je kunt hieraan zien hoe oud de boom is…
Arend: ja! Deze is 265!

Arend loopt altijd met een stok:

In de avondzon teruglopen naar het park, dat zo ongeveer midden op de hei ligt:

Boomkroonpad te Borger:

Lunch in het zonnetje op de “bomenroute”

Pa of ma: “Jongens, kijk, dit is een Douglas-spar…”
Driestemmig: KLIMBOOM!!!

Verder natuurlijk naar de dierentuin geweest, hunebedden bezocht, gezwommen, in speeltuinen gespeeld, uit eten geweest, gekaasfondued, films gekeken, heel veel gelezen, geverfd en uitgeslapen. Een heerlijke vakantie!

…mijn kolfspullen, flesjes en magnetronsterilisator.

Na m’n werkdag had ik kolfspullen en flesjes in de sterilisator gedaan en in de magnetron gesteriliseerd. Diezelfde avond wilde Christiaan de ovenfunctie (het is zo’n combi-ding) gebruiken om zijn pizza te bakken. Hij keek niet in de oven voor hij voorverwarmde. Need I say more?

Op de basisschool hadden ze in de boekenweek het thema “helden”. De kinderen hebben ook werkjes gemaakt over hun eigen helden.

Arends helden:

– David, want hij durft tegen Goliath te vechten,
– Spiderman, omdat hij tegen boeven vecht, en…
– Papa, omdat hij voor ons zorgt en mensen beter maakt.

Bettes held:

Is het niet geweldig?

‘s Middags hadden Bette en ik een aanvaring(kje) in de categorie “en NU ga je als de bliksem in de auto zitten!” waarop Bette mededeelde: “nou, maar soms ben je net een rot-held!”.

Daar doe ik het ook voor! ;-)

Toen mama Jan van de crèche ging halen moest ze even naar binnen om Jan z’n jas te zoeken. Gijs mag wel even buiten blijven bij juf Carolien (dat scheelt sjouwen met de maxi-cosi). De jas is helaas niet te vinden maar juf Bianca wil wel heel graag even mee naar buiten om Gijs te zien. Jan, die mee naar binnen was gelopen, mag juf Bianca zijn broertje laten zien. Trots loopt hij voorop. Als we buiten komen staat er een hele menigte om Gijs heen. Onvervaard stapt Jan naar voren, duwt juf Carolien aan de kant, wijst naar juf Bianca en stelt: “En nu déze! Hém”. Ja, met onze Jan valt niet te spotten, ook al heeft hij het hem/haar idee nog niet helemaal onder de knie ;-)

Later, met Jan en Gijs in de auto bleek dit nog maar eens:

Jan: ik ben een jommetje!
Mama: ja, jij bent een jongetje.
Jan: Gijs is ook een jommetje!
Mama: klopt, Gijs is ook een jongetje. En Arend en papa zijn ook jongetjes.
Jan: en mama en Bette!
Mama: nee, mama en Bette zijn meisjes. Papa, Arend, Jan en Gijs zijn jongetjes.
Jan (verontrust, luidere toon): maar dat is niet EELUK HOOR MAMA!!!!
Mama: toch is het zo, papa, Arend, Jan en Gijs zijn jongetjes en mama en Bette zijn meisjes.
Jan: dan doe ik lullekje aan en dan ben ik ook een meisje!
Mama: haha, nee zo werkt dat niet, als je een jongetje bent kun je niet zomaar een meisje worden.

– stilte –

Jan: GAAP
Jan: maar ik ben NIET moe!
Mama: o, nou, gelukkig maar.