Jan zit aan tafel om een boterham te eten. Halverwege staat hij even op van de zitting van zijn stoel en zijn gezicht loopt wat rood aan. Mama weet dan al hoe laat het is, zeker als Jan daarna opstaat en van tafel loopt. “Jan, je moet je broodje nog opeten!” roept mama, in de ijdele hoop het verschonen even te kunnen uitstellen tot ná de boterham, als Jan toch naar bed moet. Maar dat heeft geen zin. “Nee mama, ikke POET!!!” roept Jan. “Wuie!”. Tja, ik zou er zelf ook liever niet in gaan zitten als ik eerlijk ben. Eerst maar eens een schone broek dus.
Samen met Jan loop ik naar de woonkamer. Inmiddels heeft Jan nog dringender zaken aan zijn hoofd dan zijn eigen billen: Aap moet nodig een schone luier hebben.
Natuurlijk wel op het verzorgingsmatje, voor je het weet zit er poep in de bank.
“Aap chone wuie! Pà-nie!”
Nee, dat past inderdaad duidelijk niet.
Gelukkig zie ik een klein aapje die de luier wel degelijk past. En hard nodig heeft ook.
Schone billen! En dan nu: broodje opeten en naar bed!
1 Reactie op Aap chone wuie!