Gezellig, zondagmiddaglunch, tijd voor een koninginnehapje. Tenminste, zo heet in het in de Belgische keuken maar wij noemen het meestal pasteitjes met ragoût. Lekker. Mama is daar dol op. De kinderen ook. Maar het eet zo lastig, zo’n kruimelig bakje met prut erin. Het leek ons daarom handiger om voor Jan de maaltijd alvast in stukjes op zijn bord te serveren. Dan kan hij het makkelijker naar binnen werken.
Waren we toch wéér vergeten dat onze Jan er NIET mee accoord gaat als hij anders behandeld wordt dan de rest…
Intens verdriet over zijn gemolesteerde pasteitje:
Afgewisseld met grote woede:
En uiteindelijk toch maar gewoon gaan eten.
En hij vond het lekker! Gelukkig.
