Netjes eten

Ja, je bent vijf-en-een-half en bijna vier, dan moet er toch eindelijk wel eens netjes gegeten kunnen worden. Met een uurtje lunchpauze tussen de twee schooldagdelen is een dubbelgevouwen boterham wél zo makkelijk. Het mes-en-vorkgebeuren schiet er ‘s middags dan ook regelmatig bij in. Op de overblijf (en de crèche) hebben de kinderen natuurlijk ook een trommeltje met boterhammen uit het vuistje, op de schooldagen met vrije middag zijn er vaak vriendjes of vriendinnetjes bij en heb je er ook niet altijd zin in, en ‘s ochtends… tja… ‘s ochtends…

Maar in het weekend is er geen ontkomen aan: Met Twee Attributen Eten!

Concentratie:

De bovenste korst is wel érg hard. Met mes en vork je broodje in stukjes snijden, dat zegt niets over hoe groot die dan moeten zijn, toch? Papa ‘ziet’ het even ‘niet’!

Maar – oefening baart kunst, en als we tegenwoordig snel even een dubbele boterham nuttigen zegt Bette al parmantig: “maar ik kan toch wel zélf mijn blood smelen en snijden?”

Een storende factor in dit opvoedingsgebeuren is onze lieve jongste, die zich zeer misdeeld voelt omdat hij het zonder mes moet doen. Dat levert eerst een heleboel gemekker en geneuzel op en dan wordt het ineens stil. Je moet dan niet denken dat Jan zich bij de situatie heeft neergelegd, de kans is het grootst dat hij een mes van broer of zus heeft weten te confisqueren…