Als je kinderen krijgt gaat er een hele wereld aan flauwekulmarketing voor je open, van peperdure aankleedkussens met leuke motiefjes die je nooit ziet (vanwege de aankleedkussenhoes) tot aan K3-badschuim. Wat ik echter niet had verwacht is dat ik ongeveer zo’n zelfde ervaring zou krijgen nu we katten hebben! Vanmorgen stond ik in onze nieuwe Jumbo (jaja) na te denken over welk kattenvoer ik eens zou kopen. Dat is nog helemaal niet zo eenvoudig. Er blijkt speciaal gourmetvoer te zijn voor oude katten, jonge katten, katten die met name binnenshuis leven, gesteriliseerde katten en zelfs kattenvoer “sensitive”. Dat is dan zeker voor nieuwetijdskatten?
Uiteindelijk ben ik nog min of meer gezwicht ook: ik heb speciaal kittenvoer gekocht, voor katjes onder het jaar (oké, komop, die zijn in de groei) en houtkorrels voor in de kattenbak omdat dat veel minder zou stinken en stuiven.
Vanmiddag kwam Lex bij Arend spelen. De twee heren gingen op het trapveldje in de wijk voetballen. Na een kwartier wilde Bette graag meedoen. Kort erop stonden ze echter gedrieën voor de deur – Arend en Lex met rood aangelopen hoofden, Bette luid brullend: de jongens hadden haar héél hard tegen haar achterste geschopt. “Maar mama! Wij konden daar niks aan doen! Moet Bette maar niet op de bal gaan zitten!”
