Kinderarbeid

Omdat de bessenstruiken in onze tuin doorbuigen van de vrucht, zelfs met het eksterpaartje dat bij ons is komen wonen, besluiten we een trifle (nouja, iets dat erop lijkt) te maken met rode bessen. Papa heeft een grote bak bessen geplukt. Dat wil zeggen, een grote bak met trosjes bessen, die dus nog van hun individuele takjes afmoeten. Een mooi kinderklusje.

Arend en Bette vinden het leuk om te helpen, hoewel het ze een beetje tegenvalt dat je die besjes niet zomaar van de takjes kunt ‘afritsen’. Er blijft dan namelijk aan elk besje nog een klein stukje takje zitten en dat wil mams niet hebben. Dus, bes voor bes plukken. Zijn ze ook mooi even zoet ;-)

Tegenwoordig vragen Arend en Bette, als ze van mij iets moeten doen, eerst wantrouwend: “maar mama, moest jij dat dan vroeger ook van oma Betty?”. Indien ja dan is het kennelijk een gerechtvaardigd iets om van je kroost te vragen, zoals zelf je schoenen en je tas opruimen, zelf je bord op het aanrecht zetten, zelf je gordijnen open doen en zelf je vuile kleren in de wasmand gooien. Of terugkomen om de deur dicht te doen. En dan nog eens, omdat je er te hard mee sloeg. Jaja, zoals de ouden zongen, piepen de jongen…

Enfin, de schoongeplukte besjes worden geplet (anders zijn ze te zuur) en gemengd met een scheut frambozenranja. We bekleden een schaal met plakken el cheapo cake en we gieten de fruitmeuk erop. Daaroverheen een laag (nog) vloeibare custardpudding. Het geheel gaat drie uur in de koelkast om op te stijven en dan…

Een lekker toetje!