Praatjes

Arend wil morgen op zijn rolschaatsen naar school. Dat vind ik prima, maar “onthoud je het dan zelf even morgen?” Arend: “ja hoor, want sinds jij een baby in je buik hebt is jouw geheugen wel erg dom geworden!”. Dussss. Word ik me daar even met mijn eigen zwangerschapsdementie om de oren geslagen door mijn zesjarige zoon.

Bettes fietsbel zit niet erg stevig vast en is richting het stuur opgeschoven. Hier heeft ze last van, “want mama, het ringelingelingdingetje zit nu precies daar waar mijn duim moet zitten!”. (Daarmee bedoelt ze dus dat dingetje dat je heen en weer moet bewegen om het belletje te doen luiden, ik zou ook niet weten hoe dat heet)

Lars (vriendje van Arend) lust geen cola, “dat smaakt veel te krabbelig in mijn mond”.

Het is helemaal afgelopen met Jan “mannetje” te noemen, of “hee, monster!”. Hij antwoordt dan, heftig met zijn hoofd schuddend: “Nee, ikke NIET mammetje/monste mama!! Ikke ben JAM!”.