Zwijn en zwaan

Twee dieren uit de collectie leveren Jan uitspraakproblemen op: het zwijn en de zwaan.

Het wordt ongeveer “fffflijng” en “ffflang” (deze laatste wordt ook gebruikt voor “slak” en “slang”) en ook wordt niet consequent “ffflang” voor de zwaan gebruikt en “fffflijng” voor het zwijn. Lastig hoor. Regelmatig komt Jan even met één van beiden bij mij om te vragen: “fffflijng?” en dan zeg ik: “ZWAAN”. Maar het lukt niet. Vandaag is Jan het zat. Hij komt er met het zwijn aan en zegt: “mama, deze ffflijng!” “Jazeker, en daar is de zwaan!” antwoord ik. “Nee mama,” zegt Jan vastbesloten, “deze VOGEL!”. Heel verstandig, Jan.

Dan is er nog de kwestie van de baby (“bibi!”) dieren. Sommige dieren hebben een baby’tje, andere niet. Jan vindt dat oneerlijk. Hij weet, dat er soms nieuwe dieren uit de doos in de kast komen. Vandaag kreeg Jan een eekhoorntje. Prachtig natuurlijk, maar eigenlijk wacht hij al heel lang op de babytijger. Met de mamatijger in zijn hand kwam hij naar me toelopen en zei met zijn allerliefste stemmetje: “Mama babytijger zoeken doos?”.

Je raadt het al: ook de tijger heeft nu een baby ;-)
Er zitten nu geen baby’s meer in de doos dus wie weet moeten we binnenkort nog eens op pad om een baby-steenbok, -kat, -vogel en -konijn te adopteren. Die missen we nog…