Ik was er al vaker mee geconfronteerd maar toch word ik er soms nog door verrast: ook al lijkt het alsof kinderen nooit luisteren, in werkelijkheid hebben ze heel grote oren en moet je altijd oppassen wat je zegt als ze in de buurt zijn. Zo doen papa en mama natuurlijk nóóit onaardig tegen elkaar in bijzijn van de kinderen maar heel soms wil één van ons kennelijk nog wel eens een geïrriteerd “zit toch niet uit je nek te kletsen” of iets dergelijks ontschieten als we allebei moe zijn en we het nodig vinden een discussie over niets te voeren. En blijkbaar blijft dat hangen.
We zitten met elkaar aan tafel. Onze Arend is een grote kletskous, zo zelfs dat hij nog wel eens vergeet te eten omdat hij al zijn verhalen eerst kwijt moet. Regelmatig moeten we hem daarom aansporen om eens wat minder te praten en wat meer te eten. Op een gegeven moment heeft Arend al zijn aardappel, bloemkool en gehaktbal opgegeten. Heel goed! Hij vermeldt trots: “mijn hele bord leeg, en ik heb niet één praatje uit mijn nek gehaald!”
Arend en Jan zitten achter papa’s oude laptop een spelletje te doen terwijl mama bij de voordeur staat te kletsen. Op een gegeven moment is het paniek: Jan heeft “iets” gedaan met de laptop en nu “ziet alles er heel groot uit”. Dat klopt. Mama komt er niet zo goed uit. Snel telefonisch overleg met oom Nanne levert op: “Het ZOU de resolutie kunnen zijn, maar het lijkt me wel heel sterk dat ze dat eigenhandig hebben aangepast. Start ‘m eerst maar eens opnieuw op.” Dit geeft echter geen verbetering, dus toch maar even de resolutie bekijken (dat zijn best een hoop handelingen) en warempel: dat was het probleem. Arend zegt tevreden: “Toch maar goed dat je oom Nanne even hebt gebeld. Want dat zijn een computerman én een computervrouw, dat heeft opa Jan mij verteld!”. Ja, en zo is het :-)
Tijdens een broodmaaltijd is de chocoladepasta op. Met name voor Bette een teleurstelling. Van achter haar boterham met pindakaas zegt ze: “mama, zet je de chocopasta dan wel metéén even op je verlanglijstje?”
1 Reactie op Uit je nek