Wij hebben in onze tuin twee appelbomen. Twee, omdat de rassen die geschikt zijn voor de Groningse grond en bovendien niet gevoelig voor allerlei ziektes, nou eenmaal veel minder goed aan zelfbestuiving doen. (Nee, het heeft NIET te maken met de marketingstrategie van de kweker).
Vorig jaar wilde maar één van de twee bomen bloeien en hadden we maar één misbakseltje van een appel aan de boom. Duidelijk een incestueus gevalletje van zelfbestuiving die halverwege augustus al op de grond is gekukeld. Dit jaar bloeiden beide bomen en ziet:
Een Appel! Eén appel, maar wat voor één! Prachtig rond, groot en rood. Na er maanden verlekkerd omheen te hebben gelopen konden we onze appel dan eindelijk plukken en opeten. Als toetje. Eerst even met de appel op de foto:
En dan in vijf stukjes verdelen. Vier was eerst het plan, maar Jan voelde zich vreselijk misdeeld en liet dat luid en duidelijk merken. Vooruit, Jan ook een stuk. Hij vond het heerlijk.
En het wás ook echt een heel lekkere appel. Hopelijk volgend jaar voor ieder één!
1 Reactie op Appel