Koffie zetten

‘s Morgens, als we Arend naar school hebben gebracht, gaan Bette en ik altijd samen de ontbijtboel opruimen. Als dat aan kant is is het ongeveer tijd voor het ochtenddutje van Jan en hebben we het rijk alleen. Tijd voor koffie! Bette krijgt altijd een kopje melk met een klontje suiker en een klein scheutje koffie erin.

En weer zo’n mooi moment waarop mama zichzelf terughoort… Na het kruimels opdweilen ging Bette rechtop staan, zette de handjes in haar zij en verzuchtte: hè, nu heb ik écht koffie nodig!

Bette en ik zetten altijd samen koffie. Bette doet het (vooraf door mama afgemeten) water in het apparaat:

Dan de koffie erin:

Let even op, want dit krijgt nog een staartje! Dit is namelijk de tweede keer dat Bette koffie in het apparaat doet, de eerste keer had ze het al gedaan terwijl er nog geen filter in zat en mama éven naar Jan toe moest. Toen mama de filterhouder eruit wilde pakken om de koffie er weer uit te gooien, viel de koffiekan op de grond. Er zat een barstje in, maar mama dacht, toch even proberen, wie weet valt het mee.

Op het knopje drukken:

Helaas viel het niet mee. Alle koffie liep uit de kan op het plaatje dat als een gek zat te sissen en een bende op het aanrecht veroorzaakte. Het bleek ook dat het barstje wat groter was dan in eerste instantie gedacht:

Zoals de oplettende lezertjes misschien wel hebben opgemerkt zijn de plastic onderdelen van de kan subtiel anders blauw dan het blauw op de filterhouder. De originele kan had plastic onderdelen in dezelfde kleur blauw, zoals het bloemige omhulseltje onderaan, maar die kan heb ik op niet onvergelijkbare wijze kapot laten vallen. Het wordt nu misschien toch eens tijd voor een nieuw koffiezetapparaat.

*disclaimer: misschien kunnen Nanne, Ilse en Les Bastides beter hier ophouden met lezen*

Omdat een ochtend zonder koffie toch ook niet aanlokkelijk is heb ik Bette maar geleerd hoe ze een kopje Senseo kan maken:

Een mens moet toch wat…

Over jezelf terughoren… In de badkamer vroeg ik iets aan Arend wat ik blijkbaar al eerder had gevraagd. Arend draait zich om, rolt met zijn ogen en zegt: Mámaaa! Dat heb ik nou al zévenhonderdduizend keer gezegd! Je moet wel lúisteren!