Ziekjes

Dinsdagochtend werd ik gebeld door de creche: of ik Arend wilde komen ophalen, hij had overgegeven en voelde zich niet zo lekker. Natuurlijk! Bij aankomst op de creche zag ik een spierwit jongetje dat heel stil op een stoel een appeltje zat te eten (niks voor Arend!) en maar wat graag mee wilde naar huis, terwijl ik hem normaal eerst zeker tien minuten moet “vangen”. Bij de deur werkte hij eerst het appeltje er weer uit (geluk bij een ongeluk: de eerste keer overgeven was over een verfschort heen en de tweede keer op de mat van de creche, dus niet in mijn auto) en ging toen heel gedwee mee.

Bij thuiskomst zoals dat hoort: op de bank! Niet in slaapzak (die heeft Arend niet) maar wel met eigen deken en kussen, én Aap. Zoals jullie hier zien is meneer al een stuk minder zielig:

Eigenlijk direkt bij thuiskomst had Arend al weer heel wat meer kleur en wilde zelf wel een glaasje appelsap (wat er ook inbleef). Ik dacht, hij lekker op de bank liggen, ik de woonkamer beetje afstoffen, gezellig. Even later hoorde ik Arend tegen Aap zeggen: “ik heb gespuugd, en nu moet ik in bed liggen!” (alsof hij straf had). Dat was natuurlijk niet de opzet! Dus ik zei: je hóeft daar niet te liggen… en hop, hij was er al uit! Blijkbaar viel het al weer mee…

En als je dan toch niet zo heel erg ziek bent, dan wordt je dus ook direkt maar aan het werk gezet. De was gaat tenslotte gewoon door! Arend heeft keurig alle sokken en onderbroeken op het rekje gehangen. Wel met muts op, anders heb je het koud.

Was! Houdt het dan nooit op?
Vandaag was wel weer een topdag. Er stonden nog twee op-te-vouwen wasmanden beneden, hing nog een droge was aan het rekje en er moesten drie wassen worden gedaan. Drie wassen gedaan, twee opgehangen (één in de droger gesmeten) en was van het rekje afgehaald. Toen dat klaar was werd Arend wakker en kwamen we er samen achter dat ik ‘m vergeten was een luier om te doen in bed. Leerpuntje: Arend is er nog NIET aan toe om zonder luier te slapen. Er kon dus als mooie toegift nog een wasje nummer vier in: een kots- pies- en poepwas van crechekleren, pyjama en beddengoed. Gelukkig geen Aap! Daarna was het tijd voor de mooie taak het allemaal op te vouwen.

Lukket!
(Arends variant van “gelukt!”)
Ik heb het niet geteld deze keer maar het was wederom een heleboel!