…onze JAN!
Na een prima zwangerschap van exact 40 weken is onze zoon en ons broertje Jan geboren!
Ik had ‘s middags bij de verloskundige gehint dat de bevalling wel erg goed uit zou komen die dag omdat Arend en Bette uit logeren waren bij opa Jan en oma Betty. De verloskundige pakte de hint goed op en besloot even te “strippen” (vliezen een beetje losmaken van de baarmoedermond, dit kan de bevalling op gang helpen, overigens alleen als het toch al elk moment zou kunnen gebeuren). In eerste instantie leek het enige gevolg de hele middag zinloze (maar behoorlijk pijnlijke) voorweëen die niet doorzetten en wel Christiaans surfmiddag om zeep hielpen, beetje jammer dus. Maar, om 23.00, toen we net in bed lagen, barstte het ware geweld dan toch los!
Het ging voor mijn gevoel behoorlijk hard en de verloskundige kwam direkt – al zes centimeter! Na nog eens anderhalf uur volledige ontsluiting en vier persweëen later kwam ons tweede mannetje ter wereld!
Hieronder, voor het eerst óp in plaats van ín mama’s buik:
Eerlijkheid gebiedt mij te vertellen dat het doorknippen van de navelstreng in scene is gezet. Die was namelijk al doorgeknipt door de verloskundige direkt nadat Jans hoofdje was geboren omdat hij tweemaal om z’n nekje gewikkeld zat, daarom ging het persen ook nogal zwaar (Jan bleef hangen) en had hij het een beetje benauwd op het laatst. Maar toch nog symbolisch de eer aan papa om moeder en kind definitief te scheiden:
Trotse vader met zijn tweede zoon:
De verloskundige kijkt Jan goed na, hier test ze de loopreflex:
De placenta wilde maar moeilijk geboren worden, dankzij Jan is het uiteindelijk toch gelukt! Hij dronk direkt zo goed uit de borst dat dat het laatste zetje heeft gegeven. Ik ben daarna onder de douche gekropen terwijl de kraamverzorgster samen met Christiaan alle rommel heeft opgeruimd en alles heeft schoongemaakt. Tegen 4.30 konden we met ons drietjes in het grote bed kruipen!
Nog even genieten van onze prachtige aanwinst:
Is hij niet zeer geslaagd?
7 Reacties op Daar is hij dan…