Staartjes!

Bettes haar groeit niet zo heel snel, maar eindelijk is het dan toch lang genoeg voor staartjes! We grepen direkt deze kans om haar toch al uber-eigenwijze uitstraling te perfectioneren:

Liepen we ‘s middags door de IKEA en het volgende tafereeltje deed zich voor:
Bette voert haar verdwijntruc uit: heel ongemerkt en langzaam rond een opstelling lopen, (bijvoorbeeld een vierkante verhoging met een enorme stapel cd-rekjes) en dan om het hoekje ineens de sokken erin zetten, terug naar een interessant object ergens achter ons zoals een lage stoel of een stapel vloerkleden waar je op kunt klimmen.

Als ze achter zo’n opstelling vandaan komt dribbelen mompelt een oude dame vertederd: “ach, wat een lief klein schatje”. Achter het lieve kleine schatje komt een papa met een verhit hoofd en de opmerking: “u moest eens weten!” tevoorschijn, die zijn dochter aan de hand meevoert richting de rest van het gezin, de oude dame beteuterd achterlatend.

We hebben er later, bij de patat-met-zweedse-gehaktballetje erg om gelachen :-)